Hoofdstukken 1 – 5
1. Emma wil Léon nog éénmaal ontmoeten – ze spreken af aan de kathedraal van Rouen. Emma schrijft een afscheidsbrief. Na de hilarische kathedraalscène met de ‘suisse’ en een ongeduldige Léon stappen ze samen in een koets waarin ze een eeuwigheid rondrijden. Alle goede voornemens van Emma verdwijnen als sneeuw voor de zon wanneer ze de verscheurde brief door het raampje van de koets werpt.
(…) Die avond schreef Emma de klerk een ellenlange brief waarin zij het rendez-vous met hem afzegde: alles was nu voorgoed voorbij, en zij moesten elkaar – voor hun beider levensgeluk – niet meer ontmoeten. Toen zij de envelop had gesloten, raakte zij echter in verlegenheid, want zij wist het adres van Léon niet. ‘ Dan geef ik de brief wel zo aan hem,’ zei ze bij zichzelf, ‘hij komt daar toch naartoe.’
2. Terug in Yonville hoort Emma van Homais – tijdens het arsenicumincident met Justin – dat Charles’ vader overleden is. Tijdens de voorbereiding voor de begrafenis komt Lheureux – die zijn moment weet te kiezen – zijn diensten aanbieden. Hij rept met geen woord over de schuldbrief van Charles en maant Emma aan een machtiging te bekomen om haar geldzaken te regelen, ook met het oog op een eventuele erfenis. En wie kan haar daarin beter adviseren dan Léon?
(…) De volgende ochtend al vertrok zij met ‘De Zwaluw’ naar Rouen om Léons raad in te winnen; en zij bleef drie dagen weg.
3. De wittebroodsdagen van Emma en Léon. Léon moet zijn brieven voor Emma – in dubbele envelop – adresseren aan mevrouw Rollet, de min. Léon staat versteld over haar vindingrijkheid en vraagt zich toch af waarom ze die machtiging wil.
4. Onder het voorwendsel dat ze pianolessen nodig heeft krijgt Emma van Charles de toestemming om wekelijks naar Rouen te gaan voor ‘pianoles’.
(…)‘Maar lessen hebben alleen maar zin als je ze regelmatig neemt,’ antwoordde zij. En op deze manier kreeg zij van haar man verlof om eens per week naar de stad te gaan en haar minnaar te bezoeken. Een maand later al vond iedereen dat zij enorm was vooruitgegaan.
5. Nu gaat Emma elke week naar Rouen om haar minnaar te ontmoeten. Ze gaat van langsom driester te werk en blijft zelfs overslapen. Emma en Léon worden samen gezien door Lheureux die daarvan op zijn beurt listig gebruik maakt om Emma te chanteren en nog meer in de schulden te steken. Emma knoeit met de rekeningen en na een hoogoplopende ruzie met Charles’ moeder krijgt ze met Charles’ hulp een nieuwe machtiging om de geldzaken te regelen.
(…)Van nu af aan was haar bestaan een aaneenschakeling van leugens, waarin zij haar liefde hulde en als achter sluiers verborg. Het werd een behoefte, een manie, een zo sterke drang, dat wanneer zij beweerde dat zij gisteren aan de rechterkant door een straat was gelopen, men kon aannemen dat het de linkerkant was geweest.
Wordt vervolgd…
Annemie's blog 