naar Kurt Tucholsky (Duitsland 1890-1935)
Je hebt brood gesmeerd,
onze kleren gekeerd,
ons het pannetje toegeschoven
en de sokken gestopt
en ons ondergestopt…
allemaal met je handen.
Hebt de melk afgedekt
en ons toffees verstrekt
en kranten de wijk rondgedragen,
hebt geschild en versteld
en de hemden geteld…
allemaal met je handen.
Hebt ons menigmaal
ook het warme onthaal
van een oplawaai gegeven.
Hebt ons grootgebracht,
we waren met acht,
zes zijn nog in leven…
allemaal met je handen.
Heet waren ze en koud,
nu zijn ze oud.
En met al onze schade en schande
zijn we huiswaarts gegaan
en we schikken weer aan
en dan strelen we je handen.
Willem Wilmink – Uit: Ze zeggen dat de aarde draait
Annemie's blog 
Aardig gedicht, al zal dat sokken stoppen bij de volgende generatie wel vraagtekens oproepen, denk ik.
Ik doe het zelf al niet meer, nochtans ben ik best vaardig met breinaalden en haaknaald… 😉 maar sokken stoppen, neen! Mijn dochter kan nog geen knoop aannaaien en mijn schoondochters evenmin… 🙄
Terwijl ik betekenissen van de woorden van de week opzoek kom ik hier andere mooie dingen tegen.
Dit gedichtje doet me meteen denken aan een liedje dat een oude tante altijd zong.
Como pájaros en el aire
(Peteco Carabajal)
Las manos de mi madre
parecen pájaros en el aire,
historias de cocina
entre sus alas heridas de hambre.
Las manos de mi madre
saben que ocurre por las mañanas
cuando amasa la vida
horno de barro, pan de esperanza.
Las manos de mi madre
llegan al patio desde temprano
Todo se vuelve fiesta
cuando ellas vuelan junto a otros pájaros.
Junto a los pájaros que aman la vida
y la construyen con el trabajo
arde la leña, harina y barro
lo cotidiano se vuelve mágico
se vuelve mágico
Las manos de mi madre
me representan un cielo abierto
y un recuerdo añorado
trapos calientes en los inviernos.
Ellas se brindan cálidas,
nobles, sinceras, limpias de todo
¿Cómo serán las manos
del que las mueve gracias al odio?
Je kan het horen op
Prachtig