Vorige nacht zocht ik om praktische redenen een andere legerstede op omdat kleindochter Saartje (2) bleef slapen. Maar dat was buiten die vervelende muggen gerekend die zich door de klamme warmte van de laatste dagen massaal manifesteren.
Je moet weten – ik sta op slechte voet met alle stekend ongedierte, met name muggen, mieren, wespen en nog ander klein grut waarvan ik de naam niet ken. Ze hebben het op mijn bloed gemunt en vinden het blijkbaar heel lekker. Het vervelende is wel dat ik allergisch reageer op ook maar de minste steek van mug of mier en als een wesp het te bont heeft gemaakt kan ik onmiddellijk naar de dokter gaan!
Dus, vorige nacht – die muggen! Na 2u om mij heen geslagen te hebben en een dozijn muggenbeten rijker op mjn armen heb ik uiteindelijk mijn hoofdkussen onder de arm genomen en heb ik het mij comfortabel gemaakt op de sofa – voor zover dat eigenlijk mogelijk is! Nu, een van die vervelende zoemers was mij blijkbaar gevolgd en maakte mij ook beneden het leven zuur, doch minder erg dan boven.
Ondertussen was ik weer klaarwakker – toen ik maar een natuurlijk preparaat genomen om alsnog een tukje te kunnen doen. Dat moet blijkbaar gelukt zijn want plots werd ik ruw uit dromenland teruggehaald door donder en bliksem met de bijhorende regenval – dat was omstreeks 4u, denk ik! Opgestaan, om boven en beneden hier en daar een venster dicht te doen en uit voorzorg enkele stekkers uit te trekken! Terug op de sofa met bonkend hartje want ik heb het niet begrepen op onweer – ik ben er als de dood voor!
Ik heb blijkbaar mijn tweede slaap gevonden want opnieuw moest ik bruusk tot de realiteit terugkeren door alweer een gedonder, bliksem, regen en wind. Het was dan goed 7u met als gevolg dat Saartje ook door het noodweer wakker geworden was – weliswaar een stuk vroeger dan normaal. Het onweer is hier blijven hangen tot halfweg de voormiddag! Echtgenoot heeft er niks van gemerkt – de gelukzak!
Saartje doet nu haar middagdutje en ik zal mij nu een kopje koffie klaarmaken en dan wat proberen te lezen zolang ik mijn ogen kan openhouden.
Maar ik vrees het ergste – de lucht pakt zich weeral samen met dreigende wolken. Er is nog meer gerommel op komst… Zomer?!
Annemie's blog 