Zondagmorgen

Deze morgen kwam ik vroeg terug uit dromenland, nog vooraleer de wekker afliep. Ik had diep geslapen en kwam van ver… Ik bleef nog wat nasoezen totdat het nieuws van 7u begon. Daarna kwam ik stilletjes bij mijn positieven door de welluidende stem van Kurt Van Eeghem die blijkbaar zondagdienst draaide op Klara. Hij had het over warme knapperige broodjes en koffie die aan het doorlopen was, kortom over ‘ochtendrituelen’.
Hij kondigde ‘Liebeslied’ aan van Joseph Ryelandt – een mij onbekend doch mooi stukje pianomuziek. Daarop droeg hij een gedicht voor van Ida Gerhardt – Dageraad. Ik genoot…en was blij verrast! Het programma kabbelde rustig verder met een aria uit ‘Andromeda liberata’ van Antonio Vivaldi – een aria voor contratenor; wat ik dan ook weer heel graag hoor. Dat heeft zoiets hemels…
Toen een strijkkwartet van Mendelssohn werd ingezet was het voor mij welletjes geweest. Ik besloot op te staan en koffie te gaan zetten want dat is het eerste wat ik ’s morgens nodig heb. Ik genoot van mijn eerste kopje geurige koffie en loste ondertussen een sudoku op. Ik keek door het raam en zag in de weide de koeien staan in een opkomende mistbank. Helemaal zoals in het gedicht van Gerhardt.
Ik hoorde in de verte de klokken luiden… Het was kwart voor acht!
Een perfect begin van de zondag…
Geluk kan zo eenvoudig zijn!

De dageraad

Ik zag een kalfje bij de moeder drinken,
een stille handeling die hier nog mag.
Zij stonden in de aanbrekende dag
halfslapend in dit drinken te verzinken,
wazig in nevelen, nog haast verborgen.
Over het witte gras heen kwam de morgen.
Bevreesd waadde ik weg van wat ik zag.

Uit: Ida Gerhardt,Verzamelde gedichten, Athenaeum-Polak & Van Gennep,1980, blz. 468.

Engelen

Willen mensen kunnen vliegen, omdat engelen vleugels hebben,
of hebben engelen vleugels, omdat het de droom van de mens is, te kunnen vliegen?
(C. Buddingh’, Dagboeknotities 1977-1985)

Prettig weekend…en tot maandag! 😉

Vossenstreken

LE CORBEAU ET LE RENARD – Jean de LA FONTAINE

Maître corbeau, sur un arbre perché,
Tenait en son bec un fromage.
Maître renard par l’odeur alléché ,
Lui tint à peu près ce langage :
«Et bonjour Monsieur du Corbeau.
Que vous êtes joli! que vous me semblez beau!
Sans mentir, si votre ramage
Se rapporte à votre plumage,
Vous êtes le phénix des hôtes de ces bois»
A ces mots le corbeau ne se sent pas de joie;
Et pour montrer sa belle voix,
Il ouvre un large bec laisse tomber sa proie.
Le renard s’en saisit et dit: “Mon bon Monsieur,
Apprenez que tout flatteur
Vit aux dépens de celui qui l’écoute:
Cette leçon vaut bien un fromage sans doute.”
Le corbeau honteux et confus
Jura mais un peu tard , qu’on ne l’y prendrait plus.
-Jean de La Fontaine

Meester raaf zat in een eikeboom.
Hij klemde in zijn bek een heerlijk brokje Gouda.
Meester vos, gelokt door deze droom
Van geur, keek op en sprak: “Doctor honoris causa,
U met uw wijs en alziend oog
En met uw glanzend zwarte toog,
Als ook uw stemorgaan zo mooi is als uw veren
dan moet toch ieder dier u als een feniks eren!”
Meester raaf, ontroerd door zoveel eer,
Wipte van tak tot tak en boog zich wat naar voren,
Keek toen trots over zijn snavel neer
Op meester vos en om zijn stem te laten horen
Gaapte hij met zijn bek héél wijd.
Maar ja, de kaas was hij toen kwijt.
Hij hapte er nog naar, keek treurig naar beneden.
De vos pakte zijn prooi en fleemde toen tevreden:
“Denk eraan, mijn waarde heer,
Elke vleier schenkt zijn eer
Aan door ’t lot verwende vrinden
Die zichzelf belangrijk vinden.
Deze wijze les, helaas,
Kost u wel dit brokje kaas!”
Beschaamd verborg de raaf zich in de eiketakken
En kraste toen wat laat: “Mij zul je niet meer pakken!”

Bron:
http://www.lafontaine.net/lesFables/

Don’t lose faith…

You must not lose faith in humanity. Humanity is an ocean; if a few drops of the ocean are dirty, the ocean does not become dirty.

-Mahatma Gandhi

Bloedworst en kaas

Vorige week plaatste ik een gedicht van Annie M.G. Schmidt, over ‘De spin Sebastiaan’. Verschillende lezers hielden daar leuke herinneringen aan over…
In mijn tijd – lees begin jaren ’60 – waren de gedichten die we moesten leren in het 5de en 6de leerjaar van een héél ander slag! Eentje is er wel blijven hangen en ik ben blij dat ik het op het ‘tinternet’ gevonden heb en ik het nu met jullie kan delen! 😉

BLOEDWORST EN KAAS – J.H. Speenhoff

Er was ’s ’n bloedworst van Duitse makelij,
Een wonder van hogere worststopperij,
Zo rond en zo krachtig,
Zo fris en zo prachtig,
Die trots op zichzelf in de winkelkast lei.Ook lag er een kaasje van Franse komaf
Met korsten en hoeken en brokken eraf,
Vol viezige kleuren,
Vol putten en scheuren
En dat ’n vreselijke lucht van zich gaf.

Jij stinkende kaas, had de bloedworst gezucht,
Ik heb me al ziek van benauwdheid gekucht.
Hou op met dat muffen,
Ik lig hier te puffen,
Zeg, schaam jij je niet voor je ak’lige lucht?

Welnee, zei het kaasje, ik schaam me geen zier,
Wanneer ik geen lucht gaf, dan lag ik niet hier.
Zo ben ik geboren,
Ik riek naar behoren,
Dat puffen en muffen is juist m’n plezier.

Toen kwam er een magere heer uit den Haag,
Die z’ allebei kocht voor z’n maal van vandaag.
De worst lag te brommen:
Zo ver moest ’t kommen,
Nu ga ik met hem in dezelfde maag.

De heer ging naar huis en dineerde gezond.
Daarna stak ie smullend de kaas in z’n mond.
De lucht vond ie kittig,
De smaak vond ie pittig.
De bloedworst die was voor de maag van zijn hond.

In ongenade

David Lurie, van middelbare leeftijd en tweemaal gescheiden, is een in ongenade gevallen wetenschapper. Na jarenlang Romantische poëzie te hebben gedoceerd aan de Kaapse Technische Hogeschool, begint hij impulsief een relatie met een studente.
De verhouding verzuurt; hij wordt aan de kaak gesteld en moet voor een onderzoekscommissie verschijnen. Hij is bereid schuld te bekennen, maar weigert voor de druk te buigen om publiekelijk spijt te betuigen, hij neemt ontslag en trekt zich terug op het geïsoleerde boerderijtje van zijn dochter Lucy. Gedurende enige tijd lijken de invloed van zijn dochter en het natuurlijke ritme van de boerderij harmonie te brengen in de wanklanken van zijn leven. Hij helpt met de honden in de kennel, met de verkoop van bloemen en planten op de markt en assisteert bij de behandeling van gewonde dieren in een dierenkliniekje in de buurt.
Maar het machtsevenwicht in het land is aan het verschuiven. Hij en Lucy worden slachtoffer van een brute en verontrustende aanval die alle onvolmaaktheden in hun relatie aan het licht brengt.
(tekst op de achterflap)

Met ‘In ongenade’ heeft J.M. Coetzee de Booker Prize 1999 gewonnen. Hij is daarmee de eerste schrijver in de geschiedenis van de Booker Prize, die tweemaal voor zijn romans bekroond is. In 1983 ontving hij de Booker Prize met zijn roman ‘Life and Times of Michael K’.
De Zuid-Afrikaanse schrijver Coetzee kreeg in 2003 de Nobelprijs voor Literatuur

‘In ongenade’  van J.M. Coetzee is een beklemmende en verontrustende roman maar prachtig geschreven in een sobere doch mooie taal.

Woord van de week * BORE-OUT

Van te veel werkdruk kun je een burn-out krijgen, maar een baan die te weinig uitdaging biedt, kan dezelfde symptomen van lusteloosheid en depressie veroorzaken. Dat verschijnsel wordt een bore-out genoemd.
Aanvankelijk vragen mensen met te weinig uitdaging en verantwoordelijkheid op het werk vaak nog om extra taken, maar als die ook te gemakkelijk zijn, gaan ze zo veel mogelijk treuzelen en zich tijdens hun werkuren met andere dingen bezighouden.
Een bore-out komt vooral voor bij mensen met een kantoorfunctie. Zo’n 15 procent van de kantoorlui zou aan het syndroom lijden.
‘To bore’ betekent in het Engels ‘vervelen’. Het Engelse woordje out is toegevoegd naar analogie van burn-out.

Bron: Taallink 99 e-zine

Geluk is…

‘Wij behoren het geluk te genieten wanneer wij het hebben, zoals de vruchten in de herfst.’
-Epictetus

Het weekend Somagne – een piepklein gehucht met prachtig uitzicht op Stavelot – met mijn voltallige kroost zit erop! De weergoden hebben zich van hun allerbeste kant laten zien…prachtig weer, blauwe lucht, stralend zonnetje…kortom WARM!! We waren goed gelogeerd, op een hoeve, in een gerenoveerde schuur. Plaats zat zowel binnen als buiten … tuin met terras en tuinmeubels. Geen grote luxe maar we hadden niks tekort en het huis was héél netjes. We hebben zoveel mogelijk genoten van de buitenlucht! Het was bij momenten druk en chaotisch, maar dan ook weer uiterst amusant of lastig!
Zoals zaterdagnamiddag toen ik mij heb laten verleiden om af te dalen naar Stavelot. Het was amper 2,5 km naar het centrum van Stavelot. Eerst naar beneden – dat was een echte kuitenbijter. Ik stond te bibberen op mijn benen van de inspanning. Naar beneden gaan op een steile weg is echt ‘lastig’ en pijnlijk op de duur. Na een terrasje waar ‘opa’ de bende trakteerde op een ijsje en ‘oma’ hoorndol werd van het drukke verkeer, vooral de gedurig voorbijrijdende groepen ‘motards’, vatten wij de terugweg aan. Ik begon rustig aan de steile klim gewapend met een flesje water… Ik dacht dat ik het niet zou overleven! De kinderen waren er zelfs niet gerust in – mijn tikker ging als een gek tekeer en ik moest regelmatig stoppen om mijn benen wat rust te gunnen en wat te recupereren. Maar ik heb op mijn tanden gebeten en volgehouden. Het gaf mij enige voldoening maar ik vond die doorgedreven inspanning op het randje af. Wij hebben trouwens geen wandelaars gezien die zó gek waren om dat parcours te voet af te leggen. Wel veel fietsers/renners want langs de weg van Stavelot naar Somagne staat een stèle (stenen monument) voor Eddy Merckx.
Deze voormiddag heb ik dan ook wijselijk gepast voor een boswandeling en heb mij onledig gehouden met eten maken voor de kleintjes en beginnen opruimen.

Deze avond, rond 19u15 zijn we allen veilig thuisgekomen. Alles uitgepakt en reeds 2 machines gedraaid. Ik moet je waarschijnlijk niet vertellen hoe ik mij nu voel? Moe (want slecht geslapen!), stijf en stram in zoverre dat ik bijna niet meer kan stappen, maar ook héél gelukkig en voldaan! Voor herhaling vatbaar – en of! – maar ik laat me NOOIT meer verleiden tot het maken van een wandeling waarvan ik op voorhand weet dat die net ‘iets’ te grensverleggend is dan goed is voor mezelf!  😉

Weekendje weg…

Deze namiddag vlieg ik er eens uit voor een weekendje Ardennen (Stavelot) samen met de kinderen en kleinkinderen. We doen dit elk jaar in september. Een weekendje waar iedereen vol verlangen naar uitkijkt en dat elk jaar drukker wordt door gezinsuitbreiding (bij de kinderen uiteraard!); 8 volwassenen, 3 kleintjes tussen 4 en 1,5 plus nog een dartele hond – dat brengt leven in de brouwerij.
Dat wordt weer een chaotisch weekend waarin ‘oma’ soms geen klaar meer ziet en er ook soms hoofdpijn van krijgt, slecht slaapt – sowieso in een vreemd bed – maar oh zo gelukkig is en fier als een gieter als ze gans haar kroost ‘in perfect harmony’ doendig ziet, grappen vertellen, discussiëren en de slappe lach krijgen. Vitamientjes voor het hart…

Tot maandag en voor jullie allen eveneens een mooi en ‘zonnig’ weekend gewenst!

Me llamo…

María Elvira Mónica Lucía de San Nicolás de Tolentino Echavarría Restrepo geeft toe dat haar naam wat veel ruimte inneemt, maar ze werd woest toen gemeenteambtenaren hem voor haar nieuwe persoonbewijs wilden inkorten. “Ik heet zoals ik heet en wil mijn complete naam houden.”

De 46-jarige Colombiaanse vrouw heeft zoveel voornamen omdat haar ouders het niet eens konden worden. De rechter in Medelin gaf haar gelijk; de gemeenteambtenaren moeten binnen twee weken de naam toch op de nieuwe pas zetten. Doen ze dat niet, dan kunnen ze zelfs in de cel terechtkomen.

Ook al is je naam extreem lang, zelfs in Colombia moet hij volledig op je persoonsbewijs staan…

Bron: RTLNieuws.nl

Hoe het Sebastiaan verging!

De spin Sebastiaan

Dit is de spin Sebastiaan
Het is niet goed met hem gegaan

Luister!

Hij zei tot alle and’re spinnen:
Vreemd ik weet niet wat ik heb,
maar ik krijg zo’n drang van binnen
tot het weven van een web.

Zeiden alle and’re spinnen:
O, Sebastiaan, nee Sebastiaan
kom, Sebastiaan, laat dat nou,
wou je aan een web beginnen
in die vreselijke kou??

Zei Sebastiaan tot de spinnen:
’t web hoeft niet zo groot te zijn,
’t hoeft niet buiten, ’t kan ook binnen
ergens achter een gordijn

Zeiden alle and’re spinnen:
O, Sebastiaan, nee Sebastiaan,
toe, Sebastiaan, toom je in!
Het is zò gevaarlijk binnen,
zò gevaarlijk voor een spin.

Zei Sebastiaan eigenzinnig:
Nee, de drang is mij te groot.
Zeiden alle and’ren innig:
Sebastiaan, dit wordt je dood!

O, o, o, Sebastiaan…
Het is niet goed met hem gegaan…

Door het raam klom hij naar binnen.
Eigenzinnig! En niet bang!
Zeiden alle and’re spinnen:
Kijk, daar gaat hij met zijn drang!

Na een poosje werd toen even
dit berichtje doorgegeven:

Binnen werd een moord gepleegd.
Sebastiaan is opgeveegd.

-Annie M.G.Schmidt

Woord van de week – BIDIPLOMERING

Hogeronderwijsinstellingen spelen in op de internationalisering van de arbeidsmarkt door over de grenzen heen gezamenlijke onderwijs- en onderzoeksprogramma’s op te zetten.
Daardoor kunnen studenten vakken aan de eigen universiteit en de zusteruniversiteit combineren tot een totaalpakket dat door beide instellingen wordt erkend.
Wie zo’n opleiding succesvol afrondt, krijgt van beide universiteiten een diploma. Die bidiplomering of dubbeldiplomering biedt de afgestudeerden extra kansen op de Europese arbeidsmarkt

Bron: Taallink 98 e-zine

De eenzame kikker

THE LONELY FROG

A lonely frog, desparate for any form of company telephoned the Psychic Hotline to find out what his future has in store.

His Personal Psychic Advisor advises him, “You are going to meet a beautiful young girl who will want to know everything about you.”

The frog is thrilled and says, “This is great! Where will I meet her, at work, at a party?”

“No” says the psychic, “in a Biology class.”

http://www.comedy-zone.net/jokes/laugh/animals/animals4.htm

Dat brengt ons uiteraard terug naar school! Hebben jullie nog herinneringen aan de lessen biologie en hebben jullie ooit eens een dier gedissecteerd? De eerste dissectie die ik bijwoonde, uitgevoerd door de lerares, betrof een kip. Daarop volgde een konijn. Enkele jaren en een lerares later moesten we dan alleen een zeester en een kikker dissecteren. De geur van de formol was niet om uit te staan!

Hebben jullie ook verhalen?

Die digter is ’n koei

Laatst kreeg ik een leuke reactie vanuit Zuid-Afrika. Een blogger van deze verre uithoek kon het gedicht van Gerrit Achterberg ‘De dichter is een koe’ –  dat ik plaatste op 7 mei 2007  – bijzonder appreciëren. Een gedicht dat uiteraard te vinden is op internet, http://www.leestafel.info/Poezie/productssimple1.html ,  maar wat ik ook staan heb in een bloemlezing.

De auteur van My Kop op ’n Blok, die ik dan ook toevoeg aan mijn blogroll, heeft mij toelating gegeven om zijn ‘eigen’  Zuid-Afrikaanse vertaling van dit mooie gedicht te posten op mijn blog. Waarvoor dank, Chris!

Een passende gelegenheid om dit gedicht te plaatsen naar aanleiding van de ‘Dag van de Landbouw’ nu zondag 16 september.
Poëzie over de grenzen heen…

Die digter is ’n koei

en verby die weiding
lê ek by my vier pote
my oë en verbaas,
omdat ek nou weer ewe grote
monde vol vreet sonder om te loop,
terwyl ek pas nog loop en vreet het,
ek het seker maar weer vergeet
wat vir ’n dier ek is – die slote
weerkaats my beeld wanneer ek drink,
dan kyk ek na my kop, en dink:
hoe kom die koei dan onderstebo?
Die hek waarteen ek my skuur
word oud en glad en vetterig op die duur.
Vir paddas en vir kinders is ek sku
en hulle vir my: my tong is vir hulle te ru,
net maar die boer melk my so salig,
dat ek nooit eens dink: wat is hy so inhalig.
snags, in die mis, droom ek gans onbewus
dat ek ’n kalfie is, wat by die moeder rus

© Afrikaans vertaling, 2007 – Chris van der Westhuizen

Literatuur – met majuskel!

Na het zomerverlof wil ik de naam van mijn blog toch een beetje ‘eer aandoen’… en daarbij doe ik nogmaals beroep op jullie gewaardeerde medewerking!
De meesten onder ons lezen – dat heeft de mini-enquête mij geleerd. Waarbij mijn oprechte dank voor jullie reacties ! Op die leeslijstjes kunnen we terugvallen als we eens niet weten ‘wat’ gelezen!

Wij lezen – maar wat? Alles wat we lezen is lectuur, en dat kan gaan van reclamefolders, over kookboeken, weekbladen, kranten naar poëzie en romans. Edoch niet alle lectuur is literatuur! En nu komt mijn vraag:

Maar wat is voor jullie ‘LITERATUUR’? Wanneer zeg je van een boek – dat is pas ‘literatuur’?

Ik ben er mij ten zeerste van bewust dat het een moeilijke vraag is waarop veel verschillende antwoorden mogelijk zijn. Want boeken lezen en appreciëren is en blijft een subjectief gegeven!
Neem er de tijd voor! Ik geef mijn persoonlijke mening daarover in de loop van de reacties/commentaren…!
Dank bij voorbaat!

PS Vakliteratuur laten we hier – gemakshalve – buiten beschouwing!

Stijl

‘Proper words in proper places make the true definiton of style.’

Het juiste woord op de juiste plaats vormt de juiste definitie van stijl.
-Jonathan Swift (Iers schrijver 1667-1745)

Woord van de week – RETENTIESTRATEGIE

Nog te weinig Belgische bedrijven hebben een goede retentiestrategie.
Dat is een strategie die ertoe moet leiden dat oudere werknemers, vooral vijftigplussers, geboeid blijven door hun werk en het bedrijf niet verlaten.
Het Engelse woord retention komt al geruime tijd voor in de marketingwereld. Het gaat dan vooral om het behouden van klanten. Retention betekent letterlijk ‘het vasthouden’.

Bron: Taallink 97 e-zine

Wie leest die blijft!

Ik weet niet hoe het mogelijk is maar ik heb er compleet naast gekeken! Zaterdag laatst was de Internationale dag van het Lezen en Schrijven…
Via e-mail werd ik er alsnog attent op gemaakt!
Als bloggers moesten we dat toch gezien of gehoord hebben. Verbeter mij als ik het mis heb maar ik denk niet dat het vermeld werd tijdens het nieuws op radio of tv.
Had ik de blaadjes van mijn scheurkalender dagelijks verwijderd dan had ik het nog op tijd gezien…

Schrijven kunnen we allemaal – de een al beter dan de ander – persoonlijk vind ik dat niet zo eenvoudig en de woorden vloeien niet altijd even makkelijk uit mijn pen!
Maar lezen – doen jullie dat wel eens, af en toe, of regelmatig, of veel??
Daarom deze mini-enquête:

Wat is/zijn het/de mooiste of beste boek/boeken dat/die jullie in de afgelopen 2 jaar gelezen hebben? Maakt niet uit welk genre – als jullie het maar een goed boek vonden. Eventueel schrijf je erbij waarom, maar dat moet niet per se!

Ik bijt alvast de spits af:

2006
-Knielen op een bed violen/Jan Siebelink (wordt verfilmd)
-Een wonderlijk jaar/Geraldine Brooks
-De toegewijde tuinier/John Le Carré (werd ook verfilmd)
-De schaduw van de wind/Carlos Ruis Zafón
-Grijze zielen/Philippe Claudel (werd verfilmd)

2007
-De engelenmaker/Stefan Brijs
-Animal farm/George Orwell
-Het psalmenoproer/Maarten ’t Hart
-Boetekleed/Ian McEwan (werd recent verfilmd – Atonement)

De toppers waren voor mij persoonlijk ‘Grijze zielen’, ‘Knielen op een bed violen’ en ‘Het psalmenoproer’... Laat jullie niet ontmoedigen door mijn lijstje. Als jullie maar één boek gelezen hebben dat jullie goed of uitstekend vonden is dat even interessant!
Alvast bedankt voor jullie medewerking!

Zo arm als Job

“Ik ben zo arm als Job, mijn heer, maar niet zo geduldig.”

I am as poor as Job, my lord, but not so patient.

– William Shakespeare Engels toneelschrijver en dichter 1564-1616
uit: Henry IV (1597)

Regarding Mozart & Dvorák

‘ Mozart is sweet sunshine.’
– Antonín Dvorák
Tsjechisch componist/muziekpedagoog
8 september 1841 – 1904

Dvorák is het meest bekend door zijn prachtige 9de symfonie ‘Uit de nieuwe wereld’

Vierde beweging – Finale