Even pauzeren

Mijn hoofd staat er niet meer naar – daarom heb ik besloten om een ‘blogstop van onbepaalde duur’ in te lassen.

Enerzijds doe ik dat met tegenzin want ik laat jullie niet graag in de steek, maar anderzijds moet ik hoognodig mijn ‘gedachten verzetten’. Ik hoop dat jullie daar een beetje begrip kunnen voor opbrengen. Tijdelijk afscheid nemen wil ik graag ‘in schoonheid’ doen, met een mooie gedicht van Rose Ausländer en enkele foto’s uit de groene en bloeiende tuin… Het ga jullie goed!

Bloeiende vlierstruik

Meimaand

Met klokjes van lelietjes-van-dalen

luidt het jonge jaar

zijn aroma

De vlierstruik ontwaakt

uit liefde voor de zon

Bomen ontdekken weer

hun blaren

en voeren gesprekken

Wolken omarmen de aarde

met zilverwit water

dan groeit alles beter

Heerlijk is het

in het gras te dromen

naar het geluk van de vogels

te luisteren

Het is tijd zich te verheugen

om kleuren die ademen

vertrouwen te hebben

in het bloeiende wonder

Ja het is tijd

zich gastvrij te tonen

een vriend te zijn voor iedereen

het leven te roemen.

-Rose Ausländer (vertaling: H.G.)

Het tuinpad (klik om te vergroten)

Artisjok en vingerhoedskruid

Zeekool (Crambe) in volle bloei en de goed verzorgde en veelbelovende groententuin