CRANFORD – zaterdagavond op Eén

 1842: Het Engelse marktplaatsje Cranford in het graafschap Cheshire staat aan de vooravond van grote veranderingen. Want vanuit de industriestad Manchester rukt de spoorlijn gestaag op. Het brengt niet alleen vooruitgang, maar zorgt bij de inwoners ook voor onrust. Angst voor gastarbeiders, angst voor verval van normen en waarden en voor gevoelens van onveiligheid.

De jonge arts Frank Harrison komt dat jaar in Cranford praktijk houden. Ook zijn komst zorgt voor veel rumoer. Niet alleen vanwege zijn vernieuwende medische ingrepen en kennis, maar zijn komst doet ook de harten van de vrouwelijke bevolking van Cranford sneller kloppen.

Met onder meer Judi Dench (Casino Royale, Shakespeare in Love, Ladies in Lavender), Michael Gambon (Gosford Park, Harry Potter), Simon Woods (Rome, Spooks, Pride & Prejudice) en Imelda Staunton (Little Britain, Harry Potter and the Order of the Phoenix).

Cranford is gebaseerd op de romans van de 19e eeuwse Britse schrijfster Elizabeth Gaskell. (Bron: NCRV)

Ik zag deze 5-delige reeks eerder dit jaar op de BBC en het werd ook getoond op de NCRV. Een absolute aanrader! Zelfs indien je de eerste episode gemist hebt kan je alsnog inpikken voor het vervolg. Prachtig en uitstekend Brits drama -genre tussen Dickens en Austen – met een rits aan Britse topacteurs.

Chapter 1

In the first place, Cranford is in possession of the Amazons; all
the holders of houses above a certain rent are women.  If a married
couple come to settle in the town, somehow the gentleman
disappears; he is either fairly frightened to death by being the
only man in the Cranford evening parties, or he is accounted for by
being with his regiment, his ship, or closely engaged in business
all the week in the great neighbouring commercial town of Drumble,
distant only twenty miles on a railroad.  In short, whatever does
become of the gentlemen, they are not at Cranford.  What could they
do if they were there?  The surgeon has his round of thirty miles,
and sleeps at Cranford; but every man cannot be a surgeon…

http://www.gutenberg.org/dirs/etext96/crnfd10.txt

Advent

Advent

Bijna gaat het misten: de mensen bewegen
snel en onrustig in zichzelf verdiept;
het licht is traag, het houdt de stemmen tegen,
de wind hangt willoos in het grauw verschiet.

Wij raken langzaam los van alle dingen,
niets is er, dat ons nog verbergen kan,
wij zoeken overal herinneringen,
maar weten er de vruchteloosheid van,
tot alles uit ons hart is weggeslagen
en er niets over is, dat ons nog kent …

Dan, plotseling, begint een helder vragen,
voorzichtig eerst, wij zijn het licht ontwend,
maar onweerstaanbaar groeiend door de dagen,
zingend en stralend … want het is Advent!

 -Gabriël Smit

Bij de pinken

Mijn zoon is bij de pinken.

Hij zei me op een dag:

Een rups kan niet verdrinken,

die kent de vlinderslag.

Uit: karamellosofie – Wim Bruynooghe

www.karamellosofie.be

Het zesde klaaglied – William Brodrick

Een klooster biedt asiel aan een vermeende oorlogsmisdadiger. Pater Anselmus, voor zijn intreden jurist, raakt betrokken bij het onderzoek. Hij ontdekt dat de Kerk een rol heeft gespeeld bij de vlucht van de nazi naar Engeland.

Tegelijkertijd besluit Agnes, overlevende van concentratiekampen en nu stervend, haar geheimen aan haar kleindochter Lucy toe te vertrouwen. Zij was lid van een groep die joodse kinderen in veiligheid bracht. Door verraad is de groep opgerold en zijn de leden weggevoerd naar kampen.

Terwijl Anselmus steeds achter de feiten aanloopt en door gebrek aan volledig overzicht verkeerde conclusies trekt, volgt een rechtszaak tegen de ex-nazi. Het feit dat hij een kind gered heeft, spreekt in zijn voordeel. De afloop blijkt echter heel verrassend te zijn.

Dit opmerkelijke debuut van een ex-monnik die jurist werd, verrast de lezer steeds opnieuw. Verkeerde interpretaties van slachtoffers hebben grote gevolgen voor henzelf en hun kinderen. Een boeiend, spannend verhaal, dat ontroert door de realistische beschrijvingen van emoties en ervaringen. Beslist een aanrader! (Bibliotheekrecensie)

Het verhaal van Agnes is gebaseerd op de ervaringen van Brodricks moeder, die in de Tweede Wereldoorlog joodse kinderen Nederland uit smokkelde. Zij was de enige van haar Amsterdamse verzetgroep die de oorlog overleefde. (Zijflap)

Persoonlijke mening: Dit is een van de mooiste en beste boeken die ik in de loop van dit jaar gelezen heb. In deze roman zijn geschiedenis en fictie kunstig verweven. Historische achtergrond: Parijs onder de Duitse bezetting tijdens WOII en het Vichy-regime met de massale deportatie van Franse joden. Het heden speelt zich af in Engeland, deels in Londen en deels in een abdij. Lezen…

Woord van de week – DERDEWERELDCOMPUTER

Een derdewereldcomputer is een eenvoudige computer die speciaal gemaakt is voor kinderen in derdewereldlanden.

Het gaat om een kleine laptop met een goedkoop scherm, een beperkt geheugen en een bescheiden processor, maar met alle basisfuncties die nodig zijn om een kind met een computer te leren werken. Doordat een derdewereldcomputer een eenvoudig mechanisme heeft om de accu op te laden, is stroomvoorziening niet noodzakelijk.

Bron: Taallink 158 e-zine

www.taaltelefoon.be

Te bed met Cecilia

Vrijdag wenste ik jullie allen een goed weekend – in te vullen alnaar keuze, behoefte en/of sociale verplichtingen. Ik liet verstaan dat ‘de heer des huizes’ en ikzelf verwacht werden op het St. Ceciliafeest van de fanfare waarvan echtgenoot reeds meer dan 50 jaar actief lid is als trombonist en in de jaren waarin ik kennis met hem maakte ( begin jaren ’70) was hij zelfs dirigent – waarna hij het dirigeerstokje doorgaf aan zijn neef beroepsmuzikant die datzelfde stokje ondertussen ook al doorgaf aan zijn zoon eveneens zijnde  beroepsmuzikant! Bovendien is echtgenooot met zijn 71 jaar nu ook de oudste muzikant van de fanfare alwaar hij zeer geliefd is…Ere wie ere toekomt!

Ik geef eerlijk toe dat ik geen feestneus ben en dat ik er elk jaar tegenop zie! Dit jaar was het niet anders dan gewoonlijk… Dit feest is ook telkenmale een gelegenheid om mezelf eens in het ‘nieuw’ te steken en die outfit telt dan ook voor de eindejaarsfeesten. Ik vermeld er eerlijkheidshalve nog even bij dat ik ‘shoppen voor kledij’ een kwelling vind! Daar zie ik al evenzeer tegenop als het feest zelf… Ik heb een maatje meer (niet dat je mij kan rollen!) – en dan wordt het sowieso al moeilijker om met een beperkt budget iets degelijks en modieus te vinden want wat kledij betreft ben ik niet echt een ijdeltuit. Ik draag het liefst eenvoudige en gemakkelijk zittende kledij maar ik kan en wil er geen fortuin aan spenderen… Dit jaar verliep die aankoop héél vlot – ik had nog een leuke rok van vorig jaar met gemakkelijk zittende laarzen. Met de geapprecieerde hulp van een vriendelijke verkoopster kocht ik een bijpassend klassiek t-shirt met lange mouwen, een gebreide klassieke bolero met driekwartmouw van gepaste lengte voor een vrouw van eind 50 en ook nog een modieuze halsketting… Ik was tevreden en vol zelfvertrouwen met mijn aankoop die goed binnen de prijzen viel – niettegenstaande dat gebeurde in een speciaalzaak voor een maatje meer… Ik zag het helemaal zitten!

Het toeval wil nu dat ‘de heer des huizes’ reeds enkele weken sukkelt met een hardnekkige verkoudheid (en naar de dokter gaan staat niet in zijn agenda!). Vrijdag echter had ik in de mot dat een derde herval in de maak was en in de namiddag kreeg hij zelfs last van een ‘piepende’ ademhaling, wat mij helemaal niet zinde.  Ik dacht alleen maar aan de dag erop want voor een muzikant is St. Cecilia een zware dag (ahum, vooral wat het pintjes hijsen betreft maar ‘de heer des huizes’ is een verstokte geheelonthouder!). Dat begint rond een uur of vier met een optocht naar de kerk, dan de kerkdienst, achteraf nog een optocht, een paar cafébezoeken en daarop volgt dan het eigenlijke feest met de nodige toespraken, decoratie van verdienstelijke muzikanten waarop de maaltijd volgt en de nodige en/of verplichte danspasjes. Vrijdagavond zocht echtgenoot tegen zijn gewoontes in al vroeg de bedstede op en ik liet verstaan dat het er niet goed uitzag voor de dag erop waarop hij gevat antwoordde: Morgen is een andere dag! Zaterdagmorgen rond een uur of 9 informeerde ik naar zijn staat van gezondheid waarop ‘de heer des huizes’ liet verstaan dat hij paste voor het feest van St. Cecilia. Ik viel bijna uit de lucht… Dat was de allereerste keer in zijn carrière als muzikant dat hij dat feest aan zich liet voorbijgaan. Ik geef toe – hij zag er beroerd uit maar wel niet zieker dan de dag ervoor anders had ik erop gestaan dat hij toch naar de dokter ging. Maar een muzikant ‘in ademnood’ kan niet naar behoren functioneren en trombonespelen is niet van het gemakkelijkste. Daarbij was het geen weer om er een hond (lees: verkouden muzikant) door te jagen… Daarop heb ik een paar leden van het bestuur verwittigd evenals mijn oudste zoon die bas speelt (den bombardon) en dat was het… Met een snipverkouden muzikant en een in de sneeuw gevallen St. Cecilia had ik dus een héél kalm weekend met echtgenoot te bed en de kinderen afgezegd voor het wekelijkse zondagnamiddagbezoek. Mijn nieuwe outfit hangt nu te wachten op Kerstmis en blogger dezes heeft ondertussen opkomende hoofd, keel- en oorpijn… Wordt hoogstwaarwaarschijnlijk vervolgd!

‘De heer des huizes’ is ondertussen aan de beterende hand – gelukkig maar! Want ik was ongerust…

Music is the mediator between the spiritual and the sensual life.  ~Ludwig van Beethoven

Winterse zondagnamiddag in Zuidwest-Vlaanderen

De grond is wit, de nevel wit,
De wolken, waar nog sneeuw in zit,
Zijn wit, dat zacht vergrijzelt.
Het fijngetakt geboomte zit
Met witten rijp beijzeld.

Uit: Winterstilte van Jacqueline E. van der Waals

Herfstgedicht

HERFSTGEUREN

Een fluitende wind en
gekraak van takken.
Dwarrelbladeren weven
bronskleurige tapijten.

Geknakte rietstengels langs
de modderige sloot.
Een lichte nevel
klam en vochtig.

Glijvlucht over
glibberige grond
door geelgroene
bruine bladmoes.

Overal geflierefluit van jewelst

Grauwe ganzen gakken.
Klapwiekende dansers
in V – formatie,
vliegen allen zuidwaarts
naar de horizon.

Een achtergebleven lijster
hangt dood in een struik,
een buizerd loert ernaar
op zijn veel te dunne tak.

-Rim Sartori

Ik wens jullie allen een gezellig weekend ofwel bij de kachel ofwel op het St. Ceciliafeest (zoals hier) of op eender welke manier! Ik houd het hier rustig tot maandag… 😉

Warme handen

Deze polswarmers heb ik gebreid voor dochterlief…daar is ook nog een passende sjerp bij maar die moet ik nog wassen en opspannen! Het mag koud worden maar liefst voor niet al te lang …  

Die poezelige vingers horen mij toe  🙂

Een foto en een vraagje

Kan iemand mij uitsluitsel geven wat betreft de naam van deze zwam?

Gemis

In november denken we meer dan anders aan onze dierbaren die gestorven zijn en die we missen in alledaagse dingen. Daarover gaat volgend gedicht…

Zoiets simpels

Het is vaak zoiets simpels, het is
gemis van je stem bijvoorbeeld, geen
verhaal over landschappen meer, geen
gedoe met je was, je kleren

onaangeroerd in de kast. Het is van je handen
op zoek naar houvast de afdruk nog weten
op leuningen en deurpost en je voetstappen
op het parket en de trap, dat zo willen
laten, bedenken: poetsen en wrijven is
slinks de tijd verdrijven, jouw tijd

moet hier blijven. Het is
zo simpel en groot als huilen
bij meikersen, appelstroop in de schappen
en geitenkaas op het brood

–Esther Knibbe (Uit: ‘Verstoorde grond’, De Prom, 2002)

 

Woord van de week – MICROMANAGER

Managers zijn er in allerlei soorten en formaten. Een daarvan is de micromanager, de manager die zijn ondergeschikten en medewerkers van zeer nabij volgt, hen voortdurend interpelleert en de fijnste details grondig controleert.

Een positieve visie op de micromanager is dat hij betrokken is, oog heeft voor detail en zijn medewerkers scherp houdt. Maar micromanager wordt ook ongunstig gebruikt voor een verlammend perfectionistische controlefreak die zich verliest in pietluttigheden, die moeite heeft met delegeren en die zijn medewerkers ontmoedigt door hun te weinig vertrouwen te geven.

Bron: Taallink 157 e-zine

www.taaltelefoon.be

Een lichtje in de duisternis

De dagen worden van langsom korter, nog een flinke maand te gaan en ze beginnen weer te lengen! Een mens heeft nood aan een ‘hoopvol vooruitzicht’ om het dagelijkse jachtige en kommervolle leven aan te kunnen… Dat is toch wat ik ervaar – alhoewel ik er meteen en oprecht aan toevoeg dat ik van nature een ‘kleine zwartkijker’ ben die ‘toch’ met alle middelen voorhanden probeert om die duistere dagen zinvol (doch eenvoudig) in te vullen… Voor mij persoonlijk is dat een lichtje/een lichtpunt, onder de vorm van één brandende kaars. Geen massa’s theelichtjes en geurkaarsen en wat er nog allemaal bestaat – neen, een doodsimpele eenvoudige kaars! Vorig jaar wijdde ik daar ook een logje aan onder de titel ‘rituelen…

Het ritueel is er nog altijd – alleen steek ik die kaars van langs om vroeger aan – vooral als er geen zon is. Gelijk nu de laatste dagen die nogal somber zijn want de zon laat het afweten…

Ik voeg er nog aan toe dat ik wel méér in huis heb dan die éne simpele kaars maar dat houd ik voor speciale gelegenheden, als alle kinderen er zijn, of voor grotere familiebijeenkomsten en vooral dan in de kerstperiode (die absoluut niet mijn favoriete periode is, afgezien van de mooie Engelse Christmas carols en oudere kerstmuziek uit de renaissance- en barokperiode ) die mij dan samen met die kaarslichtjes  daadwerkelijk helpen om die periode zonder al te veel stress en depressieve toestanden door te komen.

‘Better to light a candle than to curse the darkness’ (Chinees gezegde)

Het beste geneesmiddel

Bron: De Bond 24 oktober 2008

De collectie – Guy Segers

Restaurateur-schilder Georges Ouvry moet in een Antwerpse woning een plafondschildering herstellen waarop het oudtestamentische tafereel van de kuise Suzanne staat afgebeeld. Gaandeweg ontsluiert hij het mysterie rond dit werk. Het huis was in de 16de eeuw een schuilplaats voor hervormingsgezinde Augustijnermonniken én de plek van waar de leer van Luther werd verspreid. Waarom had de schilder ervan precies dit verhaal afgebeeld in de maanden dat hij ondergedoken zat? Omwille van de erotische geladenheid of de ketterse gedachten? En wat is het verband met de collectie bijbels en kerkschatten die Ouvry ook in het huis ontdekt?

Ouvry komt terecht in de bizarre wereld van bibliofielen, kunstkenners en collectioneurs. Hij raakt verwikkeld in de nietsontziende jacht op een bijzonder kostbare piraatdruk van Wiliam Tyndales Nieuwe Testament uit 1526. Moord, doodslag, bedrog, geheime verhoudingen… alles drijft de spanning op.

Deze historische bibliothriller speelt zich af tegen de achtergrond van de Eerste Wereldoorlog in het bezette Antwerpen. Een kunstig geconstrueerde roman die je vanf de eerste pagina aangrijpt. (Tekst op de achterflap)

Persoonlijke mening: Voor wie graag een spannend boek leest met een goed uitgespitte historische achtergrond is dit zeker een aanrader. Een stukje Belgische geschiedenis i.e. de Duitse bezetting tijdens WOI en zeer zeker een interessant stukje Antwerpse geschiedenis tijdens WOI en – voor ons misschien wat minder bekend – tijdens de reformatie in de 16de eeuw. Voeg daar een intrigerend verhaal aan toe en de cocktail is geslaagd… Veel leesplezier! 😉

Woord van de week – BLOOTSCAN

Met een blootscan wordt gecontroleerd of iemand verdachte voorwerpen bij zich heeft. Een blootscanner werkt met millimetergolven die door de kleding heen gaan, maar door de huid gereflecteerd worden. Daardoor maakt een blootscan de contouren van het lichaam zichtbaar.

Het Europees Parlement buigt zich over de vraag of het gebruik van zulke scans niet indruist tegen het recht op privacy. Op de luchthavens van Heathrow en Schiphol lopen al een tijdje proefprojecten met blootscans. Ze worden daar security scans genoemd.

Bron: Taallink e-zine 156

www.taaltelefoon.be

Soldiers song – Wapenstilstand 11 november

Soldiers Song – Sarah Bettens

Mother, I’m fine, everything’s ok
It doesn’t help to worry anyway
I’ll be back before you know
You will be so proud to know
I was strong, I didn’t let you down

Mother, I lied, this is not for me
I’ve seen so many people die and somehow I’m still here
And I don’t know why I should be
The lucky one who gets to see
Another morning through these tired eyes

Mother, I’m dying, nothing more to give
My body breathes, but I don’t want to live
And the bullet that’s supposed to go
Inside some poor son’s back
I hope it blows up in my face, so I can say

Mother, I died, and you won’t have to know
There’s nothing left but anger in my soul
I never found my truth out there
I never knew why we were there
I lost my youth, but no one seemed to care

Mother, I’m fine, everything’s ok
It doesn’t help to miss me anyway
I’ll be in your heart you know
And you will be so proud to know
I was strong, I didn’t let you down

I didn’t let you down…

–Sarah Bettens

My boy Jack – filmtip op één

1915. John ‘Jack’ Kipling, de 17-jarige zoon van de beroemde schrijver Rudyard Kipling, is vastberaden om als soldaat deel te nemen aan de eerste wereldoorlog. Twee keer al werd hij afgekeurd wegens zijn bijziendheid, tot zijn vader z’n relaties aanwendt om Jack te laten inlijven bij de Irish Guards. Kort na zijn aankomst wordt hij als vermist opgegeven. Rudyard Kipling en zijn vrouw Caroline beginnen aan een verwoede zoektocht… Met Daniel Radcliffe (Harry Potter) in de rol van Jack.

Ik heb de film al eens gezien en volgens mij is het een echte aanrader… Zondagnamiddag op Eén om 14.10u

“Have you news of my boy Jack?”
Not this tide.
“When d’you think that he’ll come back?”
Not with this wind blowing, and this tide.
“Has any one else had word of him?”
Not this tide.
Uit: My boy Jack – Rudyard Kipling

Uitgeb(e)reid ontbijt?

Volkse weersvoorspelling

Het weer van morgen 6 november is bepalend voor de rest van het jaar…

‘Het weer van Leonardusdag blijft gewoonlijk tot kerstdag’

WEETJES

De Heilige Leonardus (Frankrijk, 6^de eeuw A.D.) was een Frankisch edelman, die door bisschop Remigius van Reims bekeerd werd.

Leonardus is de patroon van de boeren en het vee, de paarden, de stallen, de stalknechten, de vervoerders, (koper)smeden, slotenmakers, lastendragers en kuipers, fruithandelaars en berglieden, mijnwerkers en kruideniers. Hij wordt aanroepen door vrouwen tijdens hun bevalling, tegen hoofdpijn en geslachtsziekten en tegen inbraken en inbrekers. Hij is ook de patroon van de krijgsgevangenen, naar de legende dat Clovis hem beloofde om iedere gevangene vrij te laten, die Leonardus kon bezoeken. In de christelijke iconografie is het attribuut van  Leonardus dan ook een paar boeien, soms gebroken..