Deze namiddag ga ik met mijn bejaarde moeder naar de bibliotheek. Dat doen we maandelijks en ze krijgt het zonder moeite voor elkaar om telkens 5 boeken te lezen… Uit de Grote Letterbibliotheek welteverstaan. Dat is zo maandelijks 10 lijvige boeken. Als fervente lezer breng ik ook maandelijks boeken mee voor mezelf en ik bezoek ook de filialen van de hoofdbibliotheek – maakt dus 3 bibliotheken. Die zijn vanaf de pc toegankelijk voor het consulteren, reserveren, verlengen etc… Blijkt dat ik boete heb deze keer, 3 boeken x 0,50€.
Deze voormiddag nam de heer des huizes een boek ter hand dat er reeds 6 weken lag. ‘Margaretha’ van Jan Siebelink, een historische roman. ‘Heb je dat gelezen’, vroeg hij mij, waarop ik negatief antwoordde en erbij vermeldde dat ik het moet terugbrengen want ik heb boete…
Kreeg ik daar een donderpreek over mij heen! Hoe is het in gods naam mogelijk etc. etc… Ik stond met open mond te gapen van ongeloof over die uitbarsting. Ik had nog de moed om te zeggen dat ik zijn reactie niet begreep… Ik ben nogal stipt in al die zaken en ik verdedigde mezelf door te zeggen dat het misschien wel meer dan 3 jaar geleden was dat ik nog eens een boete had (als het al niet veel langer is!). Ik was als aan de grond genageld want je moet weten – ik ben niet erg assertief! Ik slaagde er nog in om te zeggen dat hij daar niet zo’n drama moest van maken en of ik misschien ‘drie onzevaders en drie weesgegroetjes moest bidden’… Ik draaide mij om met nog enkele onverstaanbaar gemompelde verwensingen aan zijn adres! Een kwartier later wist ik wel wat ik had moeten zeggen! Van admininistratieve toestanden trekt hij zich niks aan: betalingen moet ik sedert jaar en dag noodgedwongen zelf doen. Mijn rechtmatige wederhelft doet veel vrijwilligerswerk (wat ik ten zeerste bewonder, laat mij eerlijk zijn) maar al het geschrijf, gemail, getelefoneer en zelfs het onthouden van zijn afspraken laat hij aan mij over… Als er al eens iets misloopt ben ik uiteraard de zondebok…
Wie niks doet kan geen fouten maken! Schiet niet op de pianist…
Wat de rest betreft is ‘de heer des huizes’ een prima vent 😉
Annemie's blog 
Het was van uw man dat die donderpreek kwam ? Oei ! Ik zou wel weten wat gezegd en hoe lang en hoe luid en hoelang hij het zou moeten bekopen ! 😉
Als hij voor de rest oké is… niemand is perfect!
Mijn antwoord zou geweest zijn: “trek het je niet, dat betaal ik wel van het geld dat ik verdiend heb.” En dan kan je naadloos overgaan naar alle beroepen die een huisvrouw uitoefend. 😉
Aïe… er zal iets anders op zijn lever gelegen hebben zeker?
Als ik al eens een boete heb in de bib, zie ik het als een subsidie van dat prachtige instituut. Er wordt al zo lang gesproken over leengeld per boek, het is een wonder dat we nog altijd gratis kunnen ontlenen!!
Grappig dat je zulke dingen op je blog durft te zeggen. Die openheid vind je toch eerder onder jongeren. Maar je kunt natuurlijk altijd op de uitbarsting terugkomen en rustig zeggen wat je er van vindt…toch?
Die openheid vind ik juist zo mooi vooral dat je die niet verliest bij het ouder worden.
En jawel het verhaal is herkenbaar;)
Dus ook ik ben nu open op mijn en jouw blog.
Maar zoals Oker schrijft dat is net grappig.
En mensen herkennen zich er ook vaaak in.
Allen zij durven het niet schrijven : wij wel!
@micheleeuw
Ik zit zo niet in mekaar en het zou op die manier ook helemaal niet werken 😉
@zeezicht
Helemaal juist! Ik ben de eerste om te zeggen dat ik ook verre van perfect ben!
@madame
Ja, op het ogenblik zelf sta ik altijd met mijn mond vol tanden! En trouwens, ik heb het al genoeg doorgestoken wat ik allemaal voor hem doe 🙂
@oker
Ik vond het achteraf eigenlijk wel gedurfd wat ik op mijn blog gezet had en het zat me eigenlijk niet helemaal lekker. Ik heb het verhaal uiteraard wat dikker in de verf gezet dan nodig was – maar ik vond zijn ‘ongenoegen’ over die boete toch wat overdreven. Daar blijf ik bij! Maar – zoals ik reeds vermeldde – is hij een bovenste beste kerel; na bijna 35 jaar kan ik dat wel weten. En het is stil waar het nooit waat! 😉
@Ingelien
We zijn allemaal maar mensen hé en na zo’n lange tijd samenleven kan het wel eens botsen hoewel dat hier eigenlijk niet veel gebeurt. Wij doen allebei nogal veel water bij de wijn; de een wel een beetje meer dan de ander… Na zovele jaren leer je ook leven met elkaars kleine kantjes!
Het was helemaal niet mijn bedoeling mijn echtgenoot af te schilderen als een boeman, verre van…maar hij heeft een zware luide stem en als hij dan eens uitschiet schrik ik eigenlijk meer van het lawaai dat hij maakt dan van de beschuldiging zelf 😉