Het verslag van Brodeck – Philippe Claudel

Brodeck heeft er niet om gevraagd. Hij is door zijn dorpsgenoten uitgekozen om een verslag te schrijven over de Anderer, een vreemdeling die enkele maanden eerder in het dorp is komen wonen. Details zijn niet nodig, de feiten zijn genoeg. Zolang maar duidelijk wordt dat de dood van de vreemdeling onvermijdelijk was. Brodeck ontdekt al snel meer dan hij ooit kwijt zal kunnen in het verslag. Hij besluit naast het officiële verslag een persoonlijk document bij te houden. Al schrijvende wordt hij herinnerd aan zijn deportatie naar het kamp waar hij al zijn waardigheid verloor, en komt hij erachter wat zijn vrouw is aangedaan tijdens zijn afwezigheid. Intussen hoort hij steeds meer gedempte stemmen, die hem doen inzien dat hij zelf misschien ook niet zo thuis is onder zijn dorpsgenoten als hij tot dan toe had gedacht.

Het verslag van Brodeck is een parabel op de Shoah waarin het woord ‘jood’ niet één keer voorkomt. Haarscherp schetst Philippe Claudel tot welke gruwelijkheden mensen in staat zijn om zichzelf te redden, maar bovenal laat hij zien hoe liefde de kracht geeft om te volharden, tegen alle angst in. Het verslag van Brodeck is een intense roman, waarin Claudel met zijn gevoelige en beeldende manier van vertellen de kern van het menselijk bestaan raakt. (Tekst op de achterflap)

Voor deze prachtige roman kreeg Philippe Claudel de ‘Prix Goncourt des lycéens 2007’.

PERSOONLIJKE MENING.

Ik heb 2 jaar geleden ‘Grijze zielen’ gelezen van Philippe Claudel . Misschien een nog beklijvender verhaal, dat zich afspeelt tijdens WOI. Hij is een meester-verteller en bezit de gave om op een vlotte en leesbare, bijna poëtische manier, de duistere/grijze diepten van de menselijke ziel op een humane en indringende manier te beschrijven. Voor wie nog niet bekend is met deze getalenteerde Franse schrijver zou ik zeggen – rep je naar de bibliotheek – en probeer de hand te leggen op ‘Grijze Zielen’ of ‘Het verslag van Brodeck’.

The postman didn’t ring…

…nevertheless he made me happy!

Dat vraagt inderdaad om een woordje uitleg – anders halen jullie zich van alles in het hoofd! Om te beginnen kan hij (de postbode) niet bellen want de brievenbus staat langs de weg (ettelijke meters van het het huis verwijderd!) en die bus is groot genoeg om er van alles in te deponeren…Vorige week bestelde ik 2 boeken bij Proxis: ‘Tess of the d’Urbervilles’ (dat nu op BBC1 te zien is op zondagavond) en ‘The Mayor of Casterbridge’ – die eigenlijk mijn eerste kennismaking was met de (nu) alom geprezen Engelse schrijver Thomas Hardy. Toentertijd (het Victoriaanse tijdperk) was hij zijn tijd vooruit en moest hij menig manuscript aanpassen omwille van te vooruitstrevend of immoreel!! Ik ben een fan van Thomas Hardy en ik heb bijna al zijn romans in mijn bezit (pocket of paperback). Alleen had ik nog niet ‘Tess’ en ‘The Mayor of Casterbridge’. Dus, nu wel… Blogger dezes is uiteraard héél blij! Alleen, wanneer zal ik dat weer lezen? Maar met de wintermaanden die stilletjesaan dichterbij komen zou dat moeten lukken…

Deze namiddag ga ik naar de bib voor het laatste boek van Philippe Claudel (2008) – Het verslag van Brodeck – wie ooit ‘Grijze zielen’ las zal begrijpen waarom ik dat boek nu wil lezen. In gans Groot Wevelgem is het boek alleen nog beschikbaar in Moorsele…en tegen 14u zal ik er staan en hopen dat niemand anders het voor mijn neus heeft weggekaapt 😉

VOOR WIE HET INTERESSEERT!

Ik heb in mijn bibliotheek verschillende klassiekers staan (meestal Engelse waaronder Austen, Brönte, Dickens, Hardy, Trollope) maar ook wel enkele Franse. Voor wie het nodig is omwille van studierichting om een klassieker te lezen en het niet ziet zitten om het boek te kopen kan bij mij terecht. Ik beloof niet dat ik alles in huis heb maar toch wel een en ander. Contacteer mij en dan zien we wel hoe we het praktisch aanpakken. Uiteraard wil ik het uitgeleende boek terug…verkopen doe ik niet en de meeste exemplaren zijn pockets/paperback!

A la recherche du bonheur…

Soyons reconnaissants aux personnes qui nous donnent du bonheur; elles sont les charmants jardiniers par qui nos âmes sont fleuries.

-Marcel Proust

Être capable de trouver sa joie dans la joie de l’autre; voilà le secret du bonheur.

-Georges Bernanos

Le bonheur est tout naturel : il suffit de l’accepter pour le recevoir ! Soyez heureux, c’est là qu’est le bonheur.

-Anonyme

De kikker van La Fontaine

De kikkers komen dezer dagen op kruissnelheid wat het ‘kwaken’ betreft en dat heeft alles te maken met het voortplantingsceremonieel – om de vrouwtjes/mannetjes te imponeren (ik weet niet wie in Kikkerland de broek draagt!). Een fabel van La Fontaine mag hier zeker niet ontbreken…LA GRENOUILLE QUI VEUT SE FAIRE AUSSI GROSSE QUE LE BOEUF

De kikker die even groot als een os wilde zijn

Een os stond in de wei te dromen bij een beek
En zag hoe daar vlakbij een kikker hem bekeek.
Hij was zichtbaar jaloers, niet groter dan een ei,
Maar kwaakte kwaad:
“Kijk, kijk! ‘k Word net zo groot als jij!”
De os sloeg met zijn staart en stond zich te verbazen.
De kikker rekte zich, begon zich op te blazen.
Hij blies en blies, hield zich even in
En vroeg: “Is dit geen goed begin?
Ben ik op weinig tijd niet reuze aangekomen?”
De os zei: “Boe!” En bleef maar voor zich uit staan dromen.

De kikker wond zich op, begon met nieuwe moed
Hij voelde alles spannen. “Is het nu nog niet goed?”
“Boe!” deed de os bedroefd. “Het lijkt er echt niet op.
Niet groter dan een pad, maar met een dikke kop!”
Nu werd de kikker woest, hij duwde, blies en balde
Zijn spieren plots zo hard dat hij aan flarden knalde

De wereld barst van waan en nijd
Om wie de snelste auto rijdt
Het grootste huis. De verste reis.
Ach, is dat allemaal wel wijs?

-Jean de La Fontaine

www.lafontaine.net

Ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is

Probeer niet de grasmus of de nachtegaal na te doen, als u dat niet kunt! Maar als het uw bestemming is te kwaken als een pad, nou, doe dat dan! En met alle kracht! Zodat ze u horen!

–Louis-Ferdinand Céline

Monsieur Poquelin

‘Presque tous les hommes meurent de leurs remèdes, et non pas de leurs maladies.’

-Molière  (15 januari 1622 – 1673)

(Uit: Le Malade imaginaire) 

Lezen, las, gelezen

Het einde van 2007 loert om het hoekje en dat is een uitgelezen tijdstip om verslagen, overzichten en lijstjes te maken. In mijn geval – want ik moet mijn blog toch eer aandoen – is het mijn leeslijst:

JANUARI

De engelenmaker – Stefan Brijs ***

Het geheim van de verleiding – Gioconda Belli

FEBRUARI

Mevrouw Verona daalt de heuvel af – Dimitri Verhulst**

Little face – Sophie Hannah

MAART

Ma vie avec Mozart – Eric-Emmanuel Schmitt*

Madame Bovary – Gustave Flaubert**

Het geschonden geweten – Graham Greene**

APRIL

Sproetenkoppen – Hugo Hamilton*

Animal Farm – George Orwell***

MEI

Le baiser au lépreux – François Mauriac**

Nachtlicht – Peter Robinson

JUNI

Het psalmenoproer – Maarten ‘t Hart***

Verdronken verleden – Peter Robinson

JULI

Boetekleed – Ian McEwan***

Labyrinth – Kate Mosse*

SEPTEMBER

In ongenade – J.M.Coetzee**

Aardedonker – Erin Hart

OKTOBER

Het verkeerde keelgat – Diane Broeckhoven**

NOVEMBER

Moord in het klooster – Michael Jecks

Dood onder geestelijken – P.D.James**

DECEMBER

Where the light remains – Hayden Gabriel**

De boeken die goed waren heb ik voorzien van 1, 2 of 3 asterisken, gaande van goed tot zeer goed… De boeken zonder sterretje waren daarom niet slecht – meestal zelfs goede thrillers. De boeken vanaf maart zijn allemaal de revue gepasseerd op dit blog. Dit jaar las ik een 3-tal boeken minder dan vorig jaar. Op naar 2008!

Vossenstreken

LE CORBEAU ET LE RENARD – Jean de LA FONTAINE

Maître corbeau, sur un arbre perché,
Tenait en son bec un fromage.
Maître renard par l’odeur alléché ,
Lui tint à peu près ce langage :
«Et bonjour Monsieur du Corbeau.
Que vous êtes joli! que vous me semblez beau!
Sans mentir, si votre ramage
Se rapporte à votre plumage,
Vous êtes le phénix des hôtes de ces bois»
A ces mots le corbeau ne se sent pas de joie;
Et pour montrer sa belle voix,
Il ouvre un large bec laisse tomber sa proie.
Le renard s’en saisit et dit: “Mon bon Monsieur,
Apprenez que tout flatteur
Vit aux dépens de celui qui l’écoute:
Cette leçon vaut bien un fromage sans doute.”
Le corbeau honteux et confus
Jura mais un peu tard , qu’on ne l’y prendrait plus.
-Jean de La Fontaine

Meester raaf zat in een eikeboom.
Hij klemde in zijn bek een heerlijk brokje Gouda.
Meester vos, gelokt door deze droom
Van geur, keek op en sprak: “Doctor honoris causa,
U met uw wijs en alziend oog
En met uw glanzend zwarte toog,
Als ook uw stemorgaan zo mooi is als uw veren
dan moet toch ieder dier u als een feniks eren!”
Meester raaf, ontroerd door zoveel eer,
Wipte van tak tot tak en boog zich wat naar voren,
Keek toen trots over zijn snavel neer
Op meester vos en om zijn stem te laten horen
Gaapte hij met zijn bek héél wijd.
Maar ja, de kaas was hij toen kwijt.
Hij hapte er nog naar, keek treurig naar beneden.
De vos pakte zijn prooi en fleemde toen tevreden:
“Denk eraan, mijn waarde heer,
Elke vleier schenkt zijn eer
Aan door ’t lot verwende vrinden
Die zichzelf belangrijk vinden.
Deze wijze les, helaas,
Kost u wel dit brokje kaas!”
Beschaamd verborg de raaf zich in de eiketakken
En kraste toen wat laat: “Mij zul je niet meer pakken!”

Bron:
http://www.lafontaine.net/lesFables/

Wat je ook wilt zeggen…

‘Wat je ook wilt zeggen, er is slechts een zelfstandig naamwoord voor om het uit te drukken, een werkwoord om het tot leven te brengen en een bijwoord om het een kleur te geven.’

Quelle que soit la chose qu’on veut dire, il n’y a qu’un mot pour l’exprimer, qu’un verbe pour l’animer et qu’un adjectif pour la qualifier.

-Guy de Maupassant
Frans schrijver (1850-1893)
Uit: Pierre et Jean

Het parfum van de ziel

“De herinnering is het parfum van de ziel.”
Le parfum de l’âme, c’est le souvenir.

-George Sand
Frans schrijfster en feministe avant la lettre (1 juli 1804 -8 juni 1876)

Eén enkele roos…

Laatste dag van juni, laatste rozen-bijdrage – en nogmaals heb ik gekozen voor een een korte passage uit ‘Le petit Prince’ van Antoine de Saint-Exupéry. Een parel van een boekje dat je moet gelezen hebben.

‘Bij jou kweken de mensen vijfduizend rozen in één tuin,’ zei het prinsje en ze vinden daarin niet wat ze zoeken.
‘Nee, dat vinden ze niet,’ antwoordde ik.
‘En toch zouden ze kunnen vinden wat ze zoeken in één enkele roos of in een beetje water.’
‘Ja, dat is zo,’ antwoordde ik.
En het prinsje voegde eraan toe:
‘Maar ogen zijn blind. Met het hart moet men zoeken.’

Uit: De Kleine Prins – Antoine de Saint-Exupéry

Een prinselijke roos

“Alle tijd die je aan je roos besteed hebt,
maakt je roos zo belangrijk.”
(Uit: De Kleine Prins, Antoine de Saint-Exupéry)

Le Petit Prince

“Men ziet slechts goed met het hart. Het echt belangrijke kan men met de ogen niet zien.”
Antoine de Saint-Exupéry
Frans schrijver en beroepspiloot (29 juni 1900-31 juli 1944)
Uit: Le Petit Prince

Een kwestie van begrijpen

« Comprendre : toujours comprendre. Moi je ne veux pas comprendre »

-Jean Anouilh
Frans toneelschrijver (23 juni 1910 – 3 oktober 1987)

Actueel

“In de politiek gaat het vaak als met taal: een fout die door iedereen gemaakt wordt, wordt op de duur een regel.”

-André Malraux
Frans schrijver en politicus (ps. van A. Berger) (1901-1976)

Wie schrijft die blijft – Marguerite Yourcenar

“Het is niet zo moeilijk verheven gedachten te koesteren als de sterren stralen.”
Frans: “Il n’est pas difficile de nourir des pensées admirables lorsque les étoiles sont présentes.”
-Marguerite Yourcenar
Uit: Alexis (1929)

Marguerite Yourcenar is het anagram en het pseudoniem van de schrijfster Marguerite Cleenewerck de Crayencour (Brussel, 8 juni 1903 – Mount Desert Island, 17 december 1987).
Zij groeide op in Frankrijk en woonde later in Italië, Zwitserland en Griekenland. In 1939 vestigde zij zich in de Verenigde Staten.
Haar bekendste werk is Mémoires d’Hadrien. Voor L’Oeuvre au noir kreeg zij de Prix Femina 1968. Zij schreef ook een autobiografische trilogie Le Labyrinthe du Monde.
In 1980 was zij de eerste vrouw die verkozen werd tot lid van de Académie française.

Belangrijkste werken
-Alexis (1929 – “haar eerste echt gewaardeerde boek” [1]) ;
-Le coup de grâce (1939) ;
-Mémoires d’Hadrien (1951) – (Hadrianus’ Gedenkschriften, 1952);
-L’Œuvre au noir (1968) – (Het Hermetisch Zwart, 1971);
-Le Labyrinthe du Monde:

-Souvenirs pieux (1974) ;
-Archives du Nord (1977);
-Quoi? L’Eternité(1981).

Heureuse Rose – Rainer Maria Rilke

Les roses (1927)

I
Si ta fraîcheur parfois nous étonne tant,
heureuse rose,
c’est qu’en toi-même, en dedans,
pétale contre pétale, tu te reposes.

Ensemble tout éveillé, dont le milieu
dort, pendant qu’innombrables, se touchent
les tendresses de cer coeur silencieux
qui aboutissent à l’extrême bouche.

Hoe komen wij zo verwonderd
over je frisheid, roos van geluk?
Omdat je bloembladsgewijze
in jezelf rust.

Wakker sta je maar in je midden
slaap je. De talloze tederheden
van je roerloze hart
vloeien je naar de lippen.

Rainer Maria RILKE

(Vert. Maria de Groot, Baarn, 2002)

Le baiser au lépreux – François Mauriac

Deze roman vertelt het verhaal van Jean Péloueyre (23), een vermogende maar afzichtelijke jongeman. Het decor is de Landes, bij Bordeaux, kort na WOI. In die tijd kwamen gearrangeerde huwelijken nog courant voor.
Op aandringen van zijn hypochondrische en tirannieke vader en de pastoor, vriend aan huis, en om het Péloueyre-fortuin in de familie te houden huwt Jean met Noémi d’Artiailh (17), een knap maar niet gefortuneerd jong meisje.
Jean houdt van Noémi maar is zich al te zeer bewust van zijn lelijkheid. Hij brengt zijn dagen zoveel mogelijk buiten door om Noémi niet voor de voeten te moeten lopen. Noémi daarentegen wil een goede christelijke echtgenote zijn maar heeft een afkeer van Jean. Zij doet grote inspanning om haar echtgenoot te waarderen. Daar slaagt zij echter niet in, het put haar uit en haar gezondheid lijdt eronder.
Jean gaat naar Parijs – op voorstel van de pastoor – onder het voorwendsel dat hij belangrijk opzoekingswerk moet afmaken. Hij wil alleen maar Noémi haar vrijheid teruggeven. In Parijs komt er van werken niks in huis, hij leidt een zwerversleven en drinkt, terwijl Noémi thuis weer opleeft evenals vader Péloueyere die ze met grote toewijding verzorgt.
Op een dag krijgt Jean een brief van de pastoor die hem weer naar huis roept. En alles begint overnieuw. Noémi verliest weer haar levenslust. Jean besluit dat hij, door zelf te sterven, Noémi haar vrijheid kan teruggeven. Hij gaat bewust wekenlang aan het ziekbed zitten van een tuberculeuse vriend. De pastoor laat hem begaan!
Terwijl Jean stervende is beseft Noémi dat hij wel lelijk was maar een groot hart had. Voor de rest van haar leven blijft ze weduwe en treurt ze om Jean.
Een triestig verhaal…

Wil je meer weten over François Mauriac, surf dan naar:
http://francois-mauriac.org

Geluk is…

“Le bonheur n’est pas le but mais le moyen de la vie.”
-Paul Claudel
Frans dichter & dramaturg (1868-1955)

“Geluk is niet het doel, maar het middel om te leven.”

De krekel en de mier – Jean de la Fontaine (1621-1695)

Jean de la Fontaine stierf te Parijs op 14 april 1695 op 74-jarige leeftijd. Wie kent hem niet van zijn vele fabels, waaronder Le Corbeau et le Renard, Le Coche et la Mouche en het overbekende:

La cigale et la fourmi

La Cigale, ayant chanté
Tout l’été,
Se trouva fort dépourvue
Quand la bise fut venue :
Pas un seul petit morceau
De mouche ou de vermisseau.
Elle alla crier famine
Chez la Fourmi sa voisine,
La priant de lui prêter
Quelque grain pour subsister
Jusqu’à la saison nouvelle.
“Je vous paierai, lui dit-elle,
Avant l’Oût, foi d’animal,
Intérêt et principal. ”
La Fourmi n’est pas prêteuse :
C’est là son moindre défaut.
Que faisiez-vous au temps chaud ?
Dit-elle à cette emprunteuse.
– Nuit et jour à tout venant
Je chantais, ne vous déplaise.
– Vous chantiez ? j’en suis fort aise.
Eh bien! dansez maintenant.

DE KREKEL EN DE MIER

De krekel sjirpte dag en nacht, zo lang het zomer was,
Wijl buurvrouw mier bedrijvig op en neer kroop door ’t gras
“Ik vrolijk je wat op,” zei hij. “Kom, luister naar mijn lied.”
Zij schudde nijdig met haar kop: “Een mier die luiert niet!”
Toen na een tijd de vrieswind kwam, hield onze krekel op.
Geen larfje of geen sprietje meer: droef schudde hij zijn kop.
Doorkoud en hongerig kroop hij naar ’t warme mierennest.
“Ach, juffrouw mier, geef alsjeblieft wat eten voor de rest
Van deze barre winter. Ik betaal met rente terug,
Nog vóór augustus, krekelwoord en zweren doe ‘k niet vlug!”
“Je weet dat ik aan niemand leen,”
Zei buurvrouw mier toen heel gemeen.
“Wat deed je toen de zon nog straalde
En ik mijn voorraad binnenhaalde?”
“Ik zong voor jou,” zei zacht de krekel.
“Daaraan heb ik als mier een hekel!
Toen zong je en nu ben je arm.
Dus dans nu maar, dan krijg je ’t warm!”

Wie leeft van kunst gaat door voor gek.
Vaak lijdt hij honger en gebrek.

Bron:www.beleven.org