Cocoonvaccinatie
Sinds het midden van de jaren negentig stijgt het aantal gevallen van kinkhoest, een zeer besmettelijke infectieziekte die wordt gekenmerkt door hevige hoestbuien.
Voor pasgeboren baby’s kan de ziekte levensbedreigend zijn. Omdat de baby’s pas na acht weken gevaccineerd worden, zijn ze vóór die leeftijd niet volledig beschermd.
Daarom wordt cocoonvaccinatie aanbevolen: de vaccinatie van alle volwassenen in de nabije omgeving van zuigelingen.
Bron: Taallink 300
Zee
Ik zie de zee
de zee ziet mij
dag zee
hoe gaat het?
ik eb, zegt de zee
wat heb je, zeg ik
ik heb eb
doet dat zeer?
nee; zegt de zee
een zee heeft geen zeer
-Frank Eerhart
In: 111 Kindergedichten
om nooit te vergeten
Lannoo, 2011
De langdurige blootstelling aan verschillende schadelijke stoffen via lucht, water en voeding heeft negatieve effecten op de gezondheid.
Omdat kinderen in verhouding tot hun lichaamsgewicht grotere hoeveelheden van die schadelijke stoffen binnenkrijgen, zijn de effecten ervan voor hen nog negatiever. Daarom pleit de Gezinsbond ervoor om product- en milieunormen uit voorzorg op kinderen af te stemmen. De concrete maatstaf voor zulke normen en beleidsmaatregelen wordt de kindnorm genoemd.
Ook voor de publieke ruimte en de verkeersveiligheid zou volgens de Gezinsbond de kindnorm moeten gelden.
Bron: Taallink 261
Een ernstige vraag
In de eerste sneeuw
die vroeg viel
dit jaar
spelen drie jongens
oorlog.
Pengpeng roepen ze
vallen en
staan meteen weer op.
De sneeuw van de
kleren schuddend
zegt een van hen:
Hoe speelt men
eigenlijk
vrede?
-Axel Kutsch
In: Anton G. Leitner, Die Hoffnung fährt schwarz, 2010
Vert. H.G.
Opgeslagen onder Actueel, Kinderen, Leven, Uncategorized
“Er was eens een vader die altijd zijn kinderen in slaap zong, tot hij zijn zoontje van drie zijn dochtertje van twee de raad hoorde geven : ‘als je net doet of je slaapt, houdt hij op'”
– Peter Darbo Vlaams aforist 1944-
“Richt je op je levensadem totdat hij heel zacht is. Dan word je als een baby.” (Lao-Tse)
Een mens moet bezig blijven, nietwaar? Zelfs op 1 mei moet er gewerkt worden… Zo zal het babydeken voor kleine Freek eruit zien. De bovenste rij vierkanten zijn reeds aan elkaar gehaakt, de andere vierkanten heb ik er maar eens bijgelegd om een idee te krijgen van het geheel…en ik ben tevreden met het resultaat. Morgen haak ik de overige vierkanten aan elkaar en achteraf moet er nog een rand om komen.
A propos, de rommel aan de rechterkant van de tafel is van echtgenoot, links is mijne kant 😉
FREEK (3,200 kg/50 cm) werd dinsdagvoormiddag geboren om 10u15 na een vlotte bevalling; weliswaar niet zonder een valse start want de eerste weeën begonnen zondagnacht waarna alles weer stilviel. Dinsdagavond kwam het weer op gang en dan is dochterlief rond 22u naar het ziekenhuis getrokken. ’s Nachts viel de arbeid weer stil maar dan vond de gynaecoloog het welletjes geweest en werd er een handje toegestoken want de vliezen waren nog niet gebroken. En na een paar uur was het allemaal voorbij…Ondergetekende wist dat dochterlief binnen was en ik kan jullie verzekeren dat het lang wachten was op het verlossende telefoontje! Moeder en zoon maken het goed en de vader is in zijn nopjes. Hannes (3) moet nog wennen aan het idee dat hij nu de ‘grote broer’ is.
Vanaf nu kan het voor elke dag zijn…spannend! Zeker voor dochterlief…
Ze straalt gewoon!
Scharrelkinderen zijn kinderen die buiten mogen spelen en rondlopen, zonder dat er volwassenen bij zijn.
De meeste kinderen van tegenwoordig gaan nooit alleen het huis uit. Ze worden bijna constant door volwassenen begeleid, nemen deel aan georganiseerde activiteiten en hebben nauwelijks de mogelijkheid om zelf op exploratie te gaan. Scharrelkind is gevormd naar analogie van het woord scharrelkip. In het Engels is free-range kid gebruikelijk, naar analogie van free-range hen.
Bron: Taallink 176 e-zine
Neen, het heeft helemaal niets te maken met de alternatieve genezende kracht van edelstenen. Vandaag, zondag 5 april, zijn wij (de heer des huizes en ikzelf) exact 35 jaar getrouwd – in voor- en tegenspoed, in lief en leed etc…Dat hebben wij bescheiden gevierd, hier bij ons thuis tezamen met kinderen, kleinkinderen en mijn bejaarde ouders. Schrijver dezes heeft een eenvoudig maar lekker middagmaal bereid met de hulp van jongste zoon en vaste vriendin (die nog geen kinderlast dragen!). Ter gelegenheid van dit feest heb ik een tweetal weken besteed aan een (hoognodige) lenteschoonmaak (ik haat poetsen!), maar dit heeft mij uiteindelijk toch wel enige voldoening geschonken.
Alles is goed verlopen, niettegenstaande jongste kleinzoon (bijna 3) rood geverfd door mercurochroom omwille van de windpokken er bijna uitzag als een indiaantje en mama van dat pokkenkindje hoogst vermoeid was want hoogzwanger van tweede spruit.
April is hier bij ons een tamelijk drukke maand wat verjaardagen betreft. Ik vestig niet graag de aandacht op mezelf, maar wanneer komende woensdag Gent-Wevelgem wordt gereden word ik ook een jaartje ouder. Op 15 april wordt het bovengenoemde indiaantje 3 jaar. Op 26 april wordt kleindochter Saartje 4 jaar. En daar ergens tussen of omtrent verwachten we hoopvol ons vierde kleinkind. Als ik mijn buikgevoel mag volgen en na een halve dag mijn dochter te hebben geobserveerd denk ik niet dat het nog lang zal duren vooraleer het zover is!
Ziezo, dat is wat mij (ons) betreft het laatste nieuws!
Wordt vervolgd…
Gisteren tijdens het wekelijkse onderonsje met de kinderen en de kleintjes kwam de ‘eventuele’ verdwijning van het West-Vlaamse en Limburgse dialect aan de orde… Na wat over en weer gepraat daarover vertelde schoondochter Hannelore die met oudste zoon getrouwd is een grappige anekdote:
Mathijs (nu 5) kwam in het begin van zijn schoolcarrière op de proppen met de volgende uitspraak:
Mama, ik heb een nieuwe taal geleerd! Oh ja, zei Hannelore geïntrigeerd – en wat mag dat wel zijn, die nieuwe taal? Wel mama – EEN KIP IS OOK EEN KIEKEN!
Groetjes uit Zuid-West-Vlaanderen 😉
Ik wilde het er eerst niet over hebben – over 28 december, Onschuldige Kinderendag… Maar onderstaande foto getuigt evenzeer van kindermoord, of het nu Ethiopië is of Zimbabwe of India!
Hannes, mijn jongste kleinzoon, de morgen van zijn eerste schooldag, 3 november 2008
Opgeslagen onder Kinderen
Nestklevers zijn jongvolwassenen die lang bij hun ouders blijven wonen, soms zelfs tot na hun dertigste.
Recent onderzoek heeft nog eens bevestigd dat er steeds meer nestklevers zijn. In andere talen bestaan vergelijkbare woorden. In het Engels spreekt men van boomerangers of boomerang children (‘kinderen die als een boemerang steeds terugkeren, bijvoorbeeld na hun studie’) of kippers (‘kids in parents’ pockets eroding retirement savings’), in het Japans heeft men het over parasaito shinguru (‘parasietsingles’), in het Italiaans duidt men mannelijke nestklevers aan met het woord mammoni (‘mama’s grote jongens’).
Bron: Taallink 161 e-zine
Ik weet het – ik pleit schuldig dat ik in herhaling val! Vorig jaar plaatste ik onderstaand videofilmpje ter gelegenheid van het Sinterklaasfeest – ik vind het prachtig; daarom nog eens SNIEKLAAS van Toon Hermans
Kleindochter Saartje (3):
Mama, je mag het venster niet te ver openzetten anders komen de ‘muggenbeetjes’ binnen!
A
priest is walking down the street one day when he notices a very small boy trying to press a doorbell on a house across the street. However, the boy is very small and the doorbell is too high for him to reach.
After watching the boy’s efforts for some time, the priest moves closer to the boy’s position.
He steps smartly across the street, walks up behind the little fellow and, placing his hand kindly on the child’s shoulder, leans over and gives the doorbell a solid ring.
Crouching down to the child’s level, the priest smiles benevolently and asks, “And now what, my little man?”
To which the boy replies, “Now we run!”
Laatste week van de zomervakantie! Kinderopvang wordt met de dag moeilijker en zodoende heb ik deze week twee dagen toezicht op Mathijs en Saartje… En die zijn er maar wat op gevierd dat ze mogen komen; een feest op zich. Lang geleden had opa (de heer des huizes) aan Mathijs beloofd om een kamp of hut of dergelijke te bouwen. Gisteren heeft hij dat ook gedaan…Mathijs was in de wolken!
Nu nog eens trots poseren want de boomhut is af – ja, je ziet het goed, met schuifdeur en al!
Het oog van de naald - Jo Claes
Annemie's blog 