Zomergedicht

DE ZOMERS

Klaprozen, korenbloemen, barstenvolle
goudgele aren streelden mijn gezicht.
Groengouden vliegen zoemden een gedicht.
Rood liet het ooft de appelwangen bollen.
Zomernachtdonker is gesmolten licht.
Niet bang zijn voor kabouters en voor trollen.
Ze komen ’s nachts het grasveld voor je rollen.
Alleen een dom kind houdt zijn ogen dicht.

Zullen wij dit soort zomers nooit meer zien?
Ging dan het paradijs voorgoed verloren
omdat wij aan de wereld toebehoren?
Huil niet, huil niet, de hemel zal misschien
een zolder in een huis zijn zonder zorgen.
Daar hebben ze die zomers opgeborgen.

-Kees Stip
Uit: Au!de rozen bloeien
Sonnetten van bedreigd geluk

Verder…

Ik trok een streep :
Tot hier,
Nooit ga ik verder dan tot hier.

Toen ik verder ging
Trok ik een nieuwe streep,
En nog een streep.

De zon scheen
En overal zag ik mensen,
Haastig en ernstig,
En iedereen trok een streep,
Iedereen ging verder.

-Toon Tellegen

Maart volgens L.P.Boon

Ze zijn weer achter de rug, de zeven plagen van de winter.
Sneeuw en ijs, gebroken armen en benen,
auto’s met blutsen en schrammen, gesprongen waterleidingen,
deuren die niet meer open of dichtgingen.
Het is allemaal vergeten.
-Louis Paul Boon (Uit: Dorp in Vlaanderen)

Lichtmis

Is het Lichtmis   licht   mist
op het dorp keer om de kom

-Paul van Ostaijen

De collectie – Guy Segers

Restaurateur-schilder Georges Ouvry moet in een Antwerpse woning een plafondschildering herstellen waarop het oudtestamentische tafereel van de kuise Suzanne staat afgebeeld. Gaandeweg ontsluiert hij het mysterie rond dit werk. Het huis was in de 16de eeuw een schuilplaats voor hervormingsgezinde Augustijnermonniken én de plek van waar de leer van Luther werd verspreid. Waarom had de schilder ervan precies dit verhaal afgebeeld in de maanden dat hij ondergedoken zat? Omwille van de erotische geladenheid of de ketterse gedachten? En wat is het verband met de collectie bijbels en kerkschatten die Ouvry ook in het huis ontdekt?

Ouvry komt terecht in de bizarre wereld van bibliofielen, kunstkenners en collectioneurs. Hij raakt verwikkeld in de nietsontziende jacht op een bijzonder kostbare piraatdruk van Wiliam Tyndales Nieuwe Testament uit 1526. Moord, doodslag, bedrog, geheime verhoudingen… alles drijft de spanning op.

Deze historische bibliothriller speelt zich af tegen de achtergrond van de Eerste Wereldoorlog in het bezette Antwerpen. Een kunstig geconstrueerde roman die je vanf de eerste pagina aangrijpt. (Tekst op de achterflap)

Persoonlijke mening: Voor wie graag een spannend boek leest met een goed uitgespitte historische achtergrond is dit zeker een aanrader. Een stukje Belgische geschiedenis i.e. de Duitse bezetting tijdens WOI en zeer zeker een interessant stukje Antwerpse geschiedenis tijdens WOI en – voor ons misschien wat minder bekend – tijdens de reformatie in de 16de eeuw. Voeg daar een intrigerend verhaal aan toe en de cocktail is geslaagd… Veel leesplezier! 😉

Gelezen…

De wraak van Baudelaire – Bob Van Laerhoven

Parijs, september 1870. De eerste Pruisische obussen treffen de stad. De arbeiders creperen van de honger. De adel zoekt zijn toevlucht in orgieën en séances. Artiesten klagen de dreigende burgeroorlog in Frankrijk aan en roepen op om verenigd tegen de Pruisische ‘pinhelmen’ te strijden. De Parijzenaars zitten als ratten in de val, maar worden gefascineerd door een reeks dramatische misdaden die hen de oorlogsrealiteit doet vergeten.
 
Commissaris Lefèvre, een oudgediende van het Frans-Algerijnse conflict die de trauma’s van die wrede woestijnoorlog in zich meedraagt, moet de bizarre moorden oplossen. Op elk lijk worden versregels uit de omstreden bundel De bloemen van het Kwaad van de pas gestorven Charles Baudelaire gevonden.
 
Lefèvre komt op het spoor van een duivels complot dat zich vertakt tot het hof van Napoleon III zelf. Dat houdt commissaris Lefèvre niet tegen, tot zijn onderzoek hem leert dat het kwaad overal is. Ook in hemzelf. (Tekst op de achterflap)

Persoonlijke mening: Het was mijn eerste kennismaking met Van Laerhoven (via Sietobesoft). Dat hij kan schrijven staat buiten kijf en hij is bovendien niet meer aan zijn roefstuk toe. Met deze roman heeft  wel de Hercule Poirotprijs 2007 gewonnen. Om die tijdsperiode te beschrijven heeft hij goede research gedaan en de sfeer weet hij plastisch te beschrijven. Enkele zaken stoorden mij (maar dat is dan héél persoonlijk) zoals enkele lang uitgesmeerde erotische scènes, het in het verhaal verwerken van een ‘zogenaamde’ tweelingzus van Baudelaire die voor de buitenwereld werd verborgen gehouden en Henri Toulouse (Lautrec) die helemaal niet waarheidsgetrouw is weergegeven…maar dat is het voorrecht van de auteur dat hij een loopje mag/kan nemen met de waarheid!

***********

De rustige kust – Alex Barclay

‘Niets is wat het lijkt’ (ondertitel)

Na een dramatisch afgelopen ontvoeringszaak gaat de New Yorkse rechercheur Joe Lucchesi langdurig met verlof. Hij vertrekt met zijn vrouw Anna, en hun 16-jarige zoon Shaun voor een jaar naar een klein dorpje in Ierland waar Anna, binnenhuisarchitecte, een oude vuurtoren gaat opknappen. Ze voelen er zich al gauw helemaal thuis, zelfs zoon Shaun, die verliefd wordt op Katie, een leuk Iers meisje van school. Maar als Katie verdwijnt en later dood in de bossen achter de vuurtoren wordt gevonden, valt de verdenking op de Lucchesi’s en verandert hun leven in een nachtmerrie. Het dorp keert zich tegen hen. Lucchesi gaat op onderzoek uit en ontdekt dat ook Anna en Shaun geheimen hebben.

In een tweede verhaallijn sluiten twee tienerjongens in 1985 in Texas een bondgenootschap dat verstrekkende gevolgen zal hebben. Heel spannende, goed geschreven en gecomponeerde psychologische thriller met interessante hoofdpersonen, een goed plot met mooie, onverwachte wendingen, waarin de twee verhaallijnen uiteindelijk mooi in elkaar grijpen. (Bibliohteekrecensie)

Persoonlijke mening: Zeker een geslaagde debuutroman – een literaire thriller. Niet aan te raden voor ‘gevoelige zielen’… 😉

 

Herfst

Verdrietig kind,
verdrietig gedicht

Ik ben de herfst.
Ik ben de regen.
Ik ben de storm.

Zoek mij maar op,
ik sta in alle gedichten.

Houd mij maar vast,
ik heb het koud en ik ben moe,
en nog zoveel bladeren aan de bomen,
nog zoveel bladeren overal.

-Toon Tellegen
uit: Daar zijn geen woorden voor,
een keuze uit de gedichten,
Rainbow Pockets 2005

http://www.leestafel.info/

ZOMERLEESLIJST

Eindelijk kan ik de titel van mijn blogje weer ‘eer aandoen’… Na maandenlang geen enkel boek kunnen lezen door ‘concentratiegebrek’, piekeren en mij niet fit voelen, heb ik de smaak weer helemaal te pakken en dat zullen jullie wel merken aan onderstaand lijstje! Het was ‘in den beginne’ geen hoogstaande literatuur maar wel onderhoudende lectuur – juist goed om er weer in te komen.

Beminde van Toni Morrison was geen lachtertje maar ik ben ‘uiterst tevreden’ dat ik doorgebeten heb; een héél intrigerend en beklemmend verhaal gebaseerd op waargebeurde feiten!

Zondebok van de Zweedse Anna Jansson vond ik ook héél goed…

DOODSKRUID – Anna Jansson

De echtgenoot van Rosmarie Haag is verdwenen. Voor de politie van Kronviken is dat nog geen reden om zich overhaast in een onderzoek te storten. Inspecteur Maria Wern raakt echter gefascineerd door de beeldschone vrouw. Rosmarie blijkt jarenlang door haar man mishandeld te zijn en gaat niet erg gebukt onder zijn afwezigheid. Is er sprake van een ordinaire huwelijkscrisis? Het lijkt er wel op, maar Maria Wern vermoedt dat er meer aan de hand is. De hete zomerweken die volgen, doen Kronviken ontvlammen. (Tekst op de achterflap)

THE HOUND OF THE BASKERVILLES – Sir Arthur Conan Doyle

De plotselinge dood van Charles Baskerville – een Engelse baronet – in Devon , wiens lijk wordt aangetroffen omgeven door sporen van een spookachtige, gigantische hond, stelt Sherlock Holmes, die niet in bovennatuurlijke machten gelooft, voor een raadsel. Dankzij zijn uitzonderlijk deduceervermogen weet hij, samen met zijn rechterhand dr. Watson, de mysterieuze affaire tot klaarheid te brengen. Een uitmuntende ‘crime story’, gebaseerd op de uitgave van 1902, een klassiek voorbeeld van een pure deductieroman. Uitstekende schildering van de eenzaamheid van de kale vlakten van Devon. – H.J.H. Hessels

DE ROZENMOORDEN – Anna Kalman

Een stad leeft in angst voor een moordenaar: drie vrouwen van rond de dertig zijn op raadselachtige wijze gestorven. De politie denkt aan rituele moorden, gepleegd door dezelfde dader. Detective Maline Maltzan – Mandy – onderzoekt in dezelfde periode een andere zaak. Voor een tv-programma trekt zij het bijzondere levensverhaal van Richard Grasser na. Tijdens haar naspeuringen stuit zij bij toeval op het spoor van de seriemoordenaar.

Volgens sommige recensenten is Anna Kalman (een journalistenduo) het Duitse antwoord op Nicci French

IN HET TEKEN VAN DE SLANG – Michael Larsen

De hoofdpersoon in deze adembenemende thriller is de arts Annika Niebuhr. Zij heeft een Deens-Zweedse achtergrond en werkt in Sydney. Na de behandeling van een jonge patiënte met een slangenbeet raakt zij betrokken bij geheimzinnige en huiveringwekkende gebeurtenissen. Een goede vriend wordt vermoord en zij wordt dan een opgejaagd dier… In een zeer eigen schrijfstijl plaatst Larsen zijn personages tussen diverse natuurwetenschappelijke en filosofische fenomenen, waarbij de slang telkens het middelpunt en krachtcentrum vormt. De rationaliste Annika verpersoonlijkt op fascinerende wijze Larsens thema: ‘Het zoeken naar de relatie tussen natuurwetenschappelijke kennis en geloof leidt ertoe dat de mens eigenlijk niets meer begrijpt’. Deze spannende en goed vertaalde roman vereist van de lezer enig natuurwetenschappelijk en filosofisch interesse! – G. Brandorff.

NO CHILD OF MINE – Gwen Madoc

The death of her father catapults Beth into the heart of a feud between her mother, Esme, and Esme’s sister, Mae, a feud that has been raging since Mae married Dan, the love of Esme’s life. But in time Beth will discover that Dan is rather more than an uncle – he is her real father, something he refuses to acknowledge. (Tekst op de achterflap)

Meeslepend verhaal in de trant van Catherine Cookson.

MIDWINTER OFFER – Anna Jansson

Op een prehistorische offerplaats hangt een dode man in een boom. Met naast hem acht dode dieren van het mannelijk geslacht. Het rituele karakter van de moord laat inspecteur Maria Wern niet los. Ze ontdekt dat er jaren geleden een vergelijkbare moord is gepleegd. Maar de dader daarvan is kort daarna om het leven gekomen bij een auto-ongeluk…

ZOMERSTORM – Tamara McKinley

Om haar 75ste verjaardag te vieren, besluit Miriam Strong een familiereünie op haar landgoed Bellbird Station te houden. Ze ziet ernaar uit iedereen na lange tijd weer te ontmoeten. Maar wanneer ze het eerste bewijs in handen krijgt over de toedracht van haar gestolen erfenis, weet ze dat ze het voor een tweede keer moet opnemen tegen een oude vijand en pijnlijke herinneringen uit het verleden… Zomerstorm, dat begint in Ierland aan het eind van de 19e eeuw, is het verhaal over liefde en rampspoed van drie verschillende vrouwen uit één, onverzettelijke familie. Een verhaal over moed, een zoektocht naar de waarheid, maar bovenal het verhaal over de kracht van familiebanden. (Tekst op de achterflap)

BEMINDE – Toni Morrison

Een vreemde, intrigerende roman. Het verhaal speelt rond 1874, met flashbacks naar gebeurtenissen tussen 1840 en 1864. Deze zijn zo kunstig in het verhaal verweven, dat men zich de overgangen van de ene naar de andere tijd nauwelijks realiseert. Het perspectief verandert: steeds andere personen treden op de voorgrond. Het is een boek dat, ook al door zijn sterke poëtische inslag, óf in één adem uitgelezen wordt, óf terzijde gelegd. Door een dochter de keel af te snijden shockeert de ontsnapte slavin Sethe een slavenjager zodat hij haar en de andere kinderen vrij laat. Sethe weet echter pas echt de vrijheid te verkrijgen als haar dode dochter, die als spook terugkeert, definitief wordt verdreven doordat Sethe zich op de toekomst gaat richten in plaats van op het gewelddadige, verdrietige verleden. De schrijfster, zelf Black-American, wekt niet alleen de problematiek, de gedachtewereld en de moed van de Amerikaanse negerbevolking uit de 19e eeuw tot leven, maar ook de kleine, pijnlijke vernederingen en de kleine vreugden uit het dagelijkse leven. De schrijfster kreeg de Nobelprijs voor literatuur 1993. – Catharina B.E. de Koster-Schneider.

ZONDEBOK – Anna Jansson

Op het eiland Gotland constateert een arts bij een kokkin een hoogst besmettelijke infectieziekte, de vogelgriep. De vijftig kinderen van het zomervoetbalkamp en hun coach, voor wie de kokkin kookte, worden vervolgens in strenge afzondering gehouden. Wanneer de ouders zich realiseren dat er geen effectief medicijn is, dreigen ze in paniek te raken. Inspecteur Maria Wern gaat intussen op zoek naar een mysterieuze man die via internet medicijnen tegen de vogelgriep te koop aanbiedt. De angst slaat Maria om het hart als ook haar naasten door de griep geveld worden. ‘Herkenbare personages… Soms duivelse humor… Dit keer bovendien gecombineerd met een adembenemend plot. Anna Jansson is echt goed! (Tekst op de achterflap)

Een boekje opendoen

De stokjes vliegen ons de laatste tijd ten overvloede  rond de oren – maar deze vind ik wel een leuke en ik doe er graag aan mee. Daar gaan we dan:

1. Grijp het dichtsbijzijnde boek dat meer dan 123 bladzijden telt.

Het verdriet van België – Hugo Claus. Reeds ettelijke keren meegebracht van de bib maar nog nooit volledig gelezen. Volgend weekend is het Boekenfestijn in de Expo hallen te Kortrijk en daar koop ik me toch een exemplaar van.

2. Open het boek op pagina 123 en zoek de 5de zin

‘Ach, Louis, dat is al lang bijgelegd. Gij leest ook de gazet van verleden jaar, gij.’

3. Post nu de volgende drie zinnen

‘In het gesticht zijn er geen gazetten,’ zei Louis nijdig. Op het ogenblik dat hij naar bed moest en zijn natte en van alle kleisporen ontdane schoenen naast Mama’s geruite sloffen zette bij de dode, loodkleurige kachelpoten, kwam Papa binnen.

Ik wil niemand lastig vallen, maar wie zich geroepen voelt – By all means, be my guest!  😉

Gouden Uil 2008 – update

Net nu ondergetekende in geen maanden een boek heeft gelezen en zelfs mijn blog ‘burn-out’ verschijnselen vertoont ( waarover ik me zorgen begin te maken!), kreeg ik vandaag een dubbele en bemoedigende reactie van Janien van The Sausage Machine!

Ze schreef in reactie op de Gouden Uil 2008:

Interessante reacties, wat mij betreft! Wie waren jullie favorieten eigenlijk? Ik heb op Februari gestemd!
Welkom: http://janien.wordpress.com/2008/03/29/dan-lees-je-het-voor-de-seks-luc-janssens-canvas-promoot-punkroman-van-marc-reugebrink-gouden-uil-2008/

en
http://janien.wordpress.com/2008/03/29/literatuur-lezen-of-toch-maar-economie-studeren-of-helmut-lotti-en-de-gouden-uil/
Ik heb het al zo dikwijls willen doen, maar nu voeg ik direct de daad bij het woord en plaats deze frisse en pittige boeken-en-meer-site op het blogrolletje van mijn SausageMachinetje!

The Sausage Machine heeft ook een plaatsje gekregen op mijn blogroll en verder kan ik jullie verklappen – doch met enig voorbehoud – dat ik deze morgen aan een boek begonnen ben; verwacht volgende week nog geen verslag want het is een kanjer van een goede 500 blz. Zie in de rechterkolom van mijn blog…

In antwoord op de eerste vraag van Janien – ik had ook graag Marjolijn Februari zien winnen en ik wilde eveneens het boek meebrengen van de bib gisteren maar het is nog ‘in bestelling’!

Punkroman wint Gouden Uil 2008

De Gouden Uil Literatuurprijs is dit jaar toegekend aan de Nederlander Marc Reugebrink voor zijn roman ‘Het grote uitstel’.

“Hier had ik niet op gerekend. Maar ja, dat zegt iedereen. Ik ben heel erg dankbaar”, zei hij in zijn dankwoord.

Zijn boek wordt door de jury omschreven als een uitbundige punkroman. “Revolutie en begeerte worden één pot nat in deze vunzige mélange van pop, politiek en seks (heel veel seks!).”

Bron: www.demorgen.be

Tijd

Want de tijd glijdt, de tijd rijdt, de tijd slijt
De tijd wordt zo wijd
Je raakt er alles in kwijt
De tijd slijt, de tijd glijdt, de tijd splijt
De tijd wordt zo wijd, je raakt er alles in kwijt.

-Cees Nooteboom (Uit: Stien, 1979)

De Inktaap 2008

Dimitri Verhulst heeft met de ‘Helaasheid der Dingen’ de Vlaams-Nederlands-Surinaamse literatuurprijs ‘De Inktaap’ gewonnen.

De Inktaap is dé literaire jongerenprijs van het Nederlandse taalgebied. De inktaap wil jongeren confronteren met de keuze die de jury’s van de drie ‘grote’ literaire prijzen in het Nederlandse taalgebied hebben gemaakt: de Gouden Uil, de AKO Literatuurprijs en de Libris Literatuur Prijs. Hun winnaars worden genomineerd voor de inktaap. Uit die boeken kiezen de jongeren vervolgens hun winnaar, die de inktaap krijgt.

De andere genomineerden waren Arnon Grunberg/Tirza en Hans Münstermann/De bekoring.

Bron: De Standaard Online en www.taalunieversum.org

Woord van de week – VERSTRIPPEN

De Nederlandse tekenaar Dick Matena heeft de roman Kaas van Willem Elsschot verstript.
Eerder bewerkte hij De Avonden van Gerard Reve tot een stripverhaal. Verstripping is niet nieuw. In de jaren vijftig verschenen er al literaire titels in stripvorm in de Illustrated Classics-reeks en er zijn ook heel wat strips gemaakt op basis van films. Hoewel het verstrippen van bestaande verhalen dus geen nieuw fenomeen is, heeft het werkwoord het woordenboek nog niet gehaald.

Bron: Taallink 118 e-zine

www.taaltelefoon.be

Van oude menschen

De brief in het nachtkastje

Een verhaal van Marinus van den Berg

In een Engels ziekenhuis stierf onlangs een oude vrouw op de geriatrische afdeling. Toen de zuster die haar in de laatste levensfase had verzorgd, het kastje naast het bed opruimde, vond ze daarin geen voorwerpen van enige waarde. Maar wel lag er een vel papier in, dat de oude vrouw met moeizaam gevormde lettertjes had volgeschreven. Er stond:“Wat zie je zuster? Wat zie je? Een kribbige oude vrouw, niet meer bij de tijd. Een beetje onzeker, met starende ogen. Een oude vrouw, die met haar eten knoeit en die geen antwoord geeft, als je met een hard stemmetje tegen haar zegt “Ik wou dat je het nou maar eens probeerde.” Een oude vrouw die schijnbaar niets merkt van de dingen die jij doet. Die steeds weer iets kwijt is, een kous of een schoen. Die zonder tegenstribbelen laat doen wat jij wilt. Die met wassen en eten de lange dagen laat vullen. Denk je dat? Zie je dat?Doe dan je ogen eens open, zuster. Je kijkt niet eens naar me. Ik zal je zeggen wie ik ben, als ik hier zo zit. Als ik plas op jouw bevel en eet, wanneer jij het wilt.

Ik ben een jong meisje van tien, met een vader en een moeder, met broers en zusters die van elkaar houden.

Een bruid van twintig ben ik en mijn hart springt op als ik denk aan de belofte die ik deed.

Vijfentwintig ben ik, en ik heb zelf kinderen die me nodig hebben om een veilig, gelukkig huis te bouwen.

Een vrouw van dertig ben ik en de kleintjes worden snel groot, verbonden door banden die zullen blijven.

Veertig ben ik. Mijn zoontjes zijn volwassen geworden en uitgevlogen. Maar mijn man is bij me om te zorgen dat ik niet treur.

Vijftig ben ik – en weer spelen er kinderen op mijn schoot.

Dan komen de donkere dagen. Mijn man is dood. Ik kijk naar de toekomst en ik huiver van angst. Want mijn kinderen hebben nu zelf een gezin. Ik denk aan de jaren van liefde die ik kende.

Nu ben ik een oude vrouw.

De tijd is wreed. Het is een grap van de tijd, ouderen er als dwazen te laten uitzien.

Mijn lichaam is vervallen, gratie en kracht zijn verdwenen.

En er zit nu een steen op de plaats waar ik ooit een hart had.

Maar… binnen in dat oude karkas woont toch nog dat jonge meisje.

Soms klopt mijn oude hart wat sneller.

Ik herinner me de vreugde en de pijn.

Ik heb weer lief. Ik leef mijn leven opnieuw.

Ik denk aan de jaren die voorbij zijn, te snel vervlogen, en ik accepteer de harde waarheid dat niets kan duren.

Doe je ogen open, zuster, en kijk.

Niet naar die kribbige oude vrouw.

Kijk eens goed, zuster.

Kijk eens naar… mij.”

* * * EINDE * * *

Bron: www.verhalen. org

De pruimelaarstraat

Begin jaren 1970 maakte Staf Van Eyken, alias ‘de Vampier van Muizen’, de streek van Mechelen onveilig als moordenaar en verkrachter. Dit gruwelijk fait divers neemt Louis van Dievel als uitgangspunt voor een veelstemmige, aangrijpende roman.

De arrestatie van de gevreesde seriemoordenaar zet de buurt op zijn kop: relaties beginnen te schuiven, maskers vallen af en goedbewaarde geheimen komen aan het licht en brengen sommige buurtbewoners in het nauw. Eentje gaat er finaal door het lint, een andere probeert zelfmoord te plegen, nog een andere rijdt zich te pletter of drinkt zich dood en waarom is Simone chantabel en wil de kwezel Francine per se naar het Assisenproces?

Met veel inlevingsvermogen en liefde ontrafelt de auteur het menselijke kluwen van de wijk. Iedere bewoner krijgt een eigen gezicht, een eigen geschiedenis. Of het nu de kapelaan is, de lokale duivenmelker, de plattelandsdokter, de kruidenier, de slagersvrouw, de kroegbazin van de Mexicana, de Vlaams-nationalist of de stiefvader van de moordenaar, elke bewoner heeft zijn eigen, vaak grimmige visie op de gebeurtenissen. Zo vormt de roman een mozaïek van korte, soms hilarische, soms intrieste tableaux vivants.

De Pruimelaarstraat (Louis van Dievel) schetst in geuren en kleuren een levendig portret van ‘la Flandre profonde’ uit een tijd toen het leven nog eenvoudiger leek dan nu. (tekst op de achterflap)

Jullie weten het ondertussen wel – ik lees niet zoveel ‘Vlaamse romans’. Ik werd echter nieuwsgierig naar het boek omdat het in de bib nooit te verkrijgen was – altijd uitgeleend. Ik heb het boek gereserveerd – vorige woensdag mocht ik het afhalen en gisteren, zondag, had ik het reeds uit. Dat zegt op zich al veel… Niet onmiddellijk mijn ‘genre’ en ook geen ‘grote’ literatuur – maar vlot geschreven, even vlot leesbaar en wat meer is – zó herkenbaar menselijk. Eenmaal eraan begonnen is het moeilijk om het boek opzij te leggen!

Boeken zijn als mensen

‘Boeken zijn als mensen: ze maken een bepaalde al dan niet prettige indruk op ons, nog voor we ze hebben leren kennen.’
– Cees Buddingh Nederlands letterkundige 1918-1985

Het groot Dictee – Update

Deze avond was het zover! Met een A4’tje op schoot en gewapend met een geslepen potlood en na de heer des huizes de opdracht gegeven te hebben mij onder geen beding te storen, was ik klaar voor het taalevenement van het jaar – Het Groot Dictee der Nederlandse Taal!

Dit jaar van de hand van Jan Wolkers, die jammerlijk genoeg overleed twee maanden nadat hij de tekst voor het dictee klaarhad. Normaal komt de auteur van de tekst die voorlezen, maar nu heeft zijn vrouw Karina dat met veel charme zelf gedaan. De laatste woorden van Jan Wolkers – ‘De ladder naar lust’. De volledige tekst van het dictee kan je hier lezen.

Ik bracht het er nog goed van af met 17 fouten, net onder het gemiddelde van 19 fouten. Dit jaar lieten de Vlamingen zich – in tegenstelling met vorig jaar niet onbetuigd – en liepen met de mooiste prijzen weg. Zowel bij de prominenten waaronder de schrijvers Stefan Brijs (De engelenmaker) en Peter Terrin een gedeelde eerste plaats bezetten met 10 fouten. Bij de geslecteerden won de Vlaamse Mady van Goethem met 5 fouten.

Ik heb mij laten nekken door hoofdletterfouten – zoniet had ik 6 fouten minder! Ik ben niettemin héél tevreden met de uitslag. Edoch, medeblogster Artemis, deed het nog beter met maar 15 fouten! Wij kunnen dus gerust op beide oren slapen… 😉

 

 

 

 

geselecteerden
1. Mady Van Goethem (Vl): 5 fouten
2. Ward Smeyers (Vl): 6 fouten
3. Bob Boersema (Ned): 8 fouten

prominenten
1. Stefan Brijs (Vl): 10 fouten
Peter Terrin (Vl)
3. Christiaan Weyts (Ned): 11 fouten

 

 

Vlaamse prominenten

1. Stefan Brijs: 10 fouten
2. Peter Terrin: 10 fouten
3. Guido Belcanto: 18 fouten
4. Kevin Major: 18 fouten
5. Nele Somers: 20 fouten
6. Agnes De Nul: 22 fouten
7. Geert Lambert: 23 fouten
8. Daisy Van Cauwenbergh: 25 fouten
9. Ruth Lasters: 26 fouten
10. Freddy De Kerpel: 27 fouten

Lezen, las, gelezen

Het einde van 2007 loert om het hoekje en dat is een uitgelezen tijdstip om verslagen, overzichten en lijstjes te maken. In mijn geval – want ik moet mijn blog toch eer aandoen – is het mijn leeslijst:

JANUARI

De engelenmaker – Stefan Brijs ***

Het geheim van de verleiding – Gioconda Belli

FEBRUARI

Mevrouw Verona daalt de heuvel af – Dimitri Verhulst**

Little face – Sophie Hannah

MAART

Ma vie avec Mozart – Eric-Emmanuel Schmitt*

Madame Bovary – Gustave Flaubert**

Het geschonden geweten – Graham Greene**

APRIL

Sproetenkoppen – Hugo Hamilton*

Animal Farm – George Orwell***

MEI

Le baiser au lépreux – François Mauriac**

Nachtlicht – Peter Robinson

JUNI

Het psalmenoproer – Maarten ‘t Hart***

Verdronken verleden – Peter Robinson

JULI

Boetekleed – Ian McEwan***

Labyrinth – Kate Mosse*

SEPTEMBER

In ongenade – J.M.Coetzee**

Aardedonker – Erin Hart

OKTOBER

Het verkeerde keelgat – Diane Broeckhoven**

NOVEMBER

Moord in het klooster – Michael Jecks

Dood onder geestelijken – P.D.James**

DECEMBER

Where the light remains – Hayden Gabriel**

De boeken die goed waren heb ik voorzien van 1, 2 of 3 asterisken, gaande van goed tot zeer goed… De boeken zonder sterretje waren daarom niet slecht – meestal zelfs goede thrillers. De boeken vanaf maart zijn allemaal de revue gepasseerd op dit blog. Dit jaar las ik een 3-tal boeken minder dan vorig jaar. Op naar 2008!

De egel en de eekhoorn

 

Toon Tellegen – Uit: Langzaam, zo snel als zij konden

Op een keer had de egel zoveel spijt van zichzelf dat hij al zijn stekels uit zijn rug trok.

‘Er komt ook nooit iets van mij terecht!’ riep hij, terwijl hij wit en bibberend onder de linde stond.

Het was een koude dag, laat in het najaar. De wind gierde door de kale takken van de bomen en de golven zwiepten hoog op in de rivier. De kraai zat diep in zijn veren gedoken in de eik, en de eekhoorn trok zijn staart stevig om zijn nek.

Zo stond de egel daar midden in het bos, met al zijn stekels in zijn hand.

‘Ik had het kunnen weten,’ zei hij, meer tegen zichzelf dan tegen wie dan ook. ‘Ik had het moeten weten.’

De eekhoorn zag hem daar zo staan en riep, vanuit zijn deur: ‘Egel! Wat is er met jou gebeurd?’

‘Iets wat ik had kunnen weten,’ riep de egel terug.

‘Wat had je kunnen weten?’

‘Dat het zo ver met mij zou komen.’

‘Hoe ver is het dan met je gekomen?’

De egel maakte een hulpeloos gebaar, terwijl er kleine rode stippeltjes op zijn witte vel verschenen en zijn lippen steeds blauwer werden. Maar hij zei niets. De eekhoorn liet zich uit de beuk zakken en ging naar hem toe.

‘Ik betreur toch zoveel,’ zei de egel toen de eekhoorn voor hem stond. ‘En ik weet nog niet half wat!’

‘Egel, egel,’ zei de eekhoorn. ‘Wat heb je gedaan? Zo kun je toch niet verder?’

‘Nee,’ zei de egel. ‘Dat bedoel ik.’

Toen liet hij zijn hoofd zakken en keek hij alsof hij de grond in wilde kruipen.

‘Zo ken ik je niet,’ zei de eekhoorn.

‘Zo zonder stekels?’ vroeg de egel. ‘Of zo moedeloos?’

‘Zo beide,’ zei de eekhoorn. ‘En zo bedroefd.’

‘Ja,’ zei de egel. ‘Zo ken ik mezelf al heel lang niet. En dat is verschrikkelijk.’

Het begon te sneeuwen en de eekhoorn vroeg de egel of hij met hem meeging, naar huis, om een beetje warm te worden.

 

‘Goed,’ zei de egel.

In het huis van de eekhoorn dronken zij zoete thee, terwijl een sneeuwstorm begon te razen. En toen het donker was vertelde de eekhoorn een treurig verhaal over een kiezelsteen, waar de egel tot zijn verbazing heel vrolijk van werd.

Later die avond stak de eekhoorn de stekels een voor een terug in de rug van de egel.

‘Blijf vannacht maar hier,’ zei hij.

‘Dat had ik nooit gedacht,’ zei de egel, stralend. En voor hij in slaap viel, op de bank van de eekhoorn, zei hij nog: ‘Misschien is het toch minder ver met mij gekomen dan ik dacht.’

‘Welterusten,’ zei de eekhoorn die niet meer wilde weten wat de egel bedoelde.

Bron: www.dbnl.org/